sunday, bloody sunday

ik voel me gelukkig alweer een stuk beter. het is heerlijk hoe goed en luchtig het weekend af en toe kan voelen. weten dat je even helemaal niets hoeft, heeerlijk! voeg daar een mega schoonmaak aan toe en mijn weekend is gemaakt. met een mega schoonmaak bedoel ik dus ook echt, van top tot teen. poetsen, alles opruimen en vooral een hele hoop weg doen.

ik heb dat onbewust van mijn moeder, denk ik. ik heb ontzettend de neiging om alles te bewaren. en zo kwam ik dus bij een hele hoop troep uit. ik heb zo goed als alle kassabonnetjes bewaard van mijn schoolvakantie in barcelona drie jaar geleden, bonnetjes van mijn schoolvakantie in barcelona afgelopen mei, foldertjes en routekaarten van al mijn vakanties in frankrijk. al sla je me dood, ik heb geen flauw idee waarom ik het allemaal bewaar. je kijkt er een keertje naar en denkt 'oh ja, dat en dat heb ik daar toen gekocht.' en dan leg je het weer terug. nuttig! ik heb dus alles weg gedaan. alleen de echt leuke dingetjes heb ik bewaard. zoals het programma-overzicht enzo.

met al die onnodige spulletjes komen buiten hele leuke herinneringen, ook minder leuke herinneringen omhoog. het tshirt wat alle examenkandidaten droegen op de laatste schooldag op mijn middelbare school doet me meteen weer denken aan hoe mijn ex mijn hele dag toen heeft verziekt. ik weet nog precies hoe vernedert ik me voelde toen hij vertelde wat hij de avond ervoor had gedaan. het was ook meteen een logische uitleg voor alle rare blikken die ik al de hele dag had gekregen. ik heb me denk ik nog nooit in mijn hele leven zo klein gevoeld, als je begrijpt wat ik bedoel. de dag nadat ik terug was van mijn fasereis naar barcelona in 2009 is mijn oma overleden. niet overwacht, ze was al oud en ziek. maar ik hield zoveel van haar. en ik wilde haar uiteraard alles vertellen over mijn reis. over anticlimax gesproken. ik denk dat alle herinneringen aan het derde en vierde jaar op mijn middelbare school een beetje een bijsmaak hebben. ik was zo depressief. niemand had het in de gaten. ik praatte er ook met bijna niemand over. ik was er van overtuigd dat ik me nooit meer goed zou voelen, dat het nooit meer goed zou gaan, ik zag geen uitweg meer. en nu het weer goed met me gaat is er eigenlijk niets meer over van die depressieve periode. buiten de littekentjes op mijn arm.

ze zeggen dat opruimen een therapeutisch effect heeft. dat het verruimend werkt enzo. en ik moet zeggen dat ik het voel, ik merk het. ik voel me beter! misschien voelt opruimen en weggooien ergens ook een klein beetje als loslaten. ik hoop het in ieder geval. om mijn therapeutisch verlichtend dagje compleet te maken, ga ik me straks helemaal uitleven in de keuken. morgen komt J. met haar moeder langs voor een gezellige high tea. en wat is een high tea nou zonder caloriebommetjes (lees: cakejes)!