tegenzin

Ugh maandag moet ik weer naar school toe naar de kerstvakantie. en ik lig er al heel de nacht wakker van, en het is het enigste waar ik dagenlang aan kan denken. Ik wil echt niet! ik kan het gewoon niet, anderen mensen zien en al die geluiden om me heen. en al die gelukkigen mensen (volgens mij denken zij dat juist van mij) maar ugh en dan moet ik daar weer lopen. En iedereen lacht en heeft lol en ik kan ieder moment in huilen uitbarsten.

en dan nog wel het ergste, ik voel me weer zo onzeker over hoe ik er uit zie. niets staat leuk. ik heb echt een serieuze hekel aan kleding. ik vind niks leuk en niks staat, ik heb telkens het gevoel dat ik overal te dik voor ben, en broeken staan niet mooi. En als ik dan 's avonds in de spiegel kijk en iets staat leuk, dan is alles geweldig. en dan de volgende ochtend trek ik dezelfde broek weer aan en dan voel ik me net een trol, en voel ik me gewoon dik en alsof alles in de weg zit. En dat terwijl ik denk ik nog wel de slankste uit mijn klas ben, of van heel havo 5.

maar zo voelt het niet, ik weet dat het echt gewoon in mijn hoofd zit. Ik weet nog wel vroeger zag je wel eens een foto van een anorexia meisje die in de spiegel keek en een heel dik meisje zag maar je zag haar voor de spiegel staan en ze was heel erg dun. ik dacht toen altijd van ja hallo dat kan helemaal niet, je ziet toch gewoon wat je bent als je dun bent dan zie je gewoon een dun iemand!
nou mooi niet want zo voel ik mij nu dus ook, als ik in de spiegel kijk voelt het net alsof ik heel er dik ben maar als ik dan op school loop en naar anderen kijk en dan naar mijzelf of ik zit met anderen uit mijn klas en er wordt een foto gemaakt en ik bekijk die later terug dan ben ik de dunste.

maar waarom voel ik me dan niet zo! dit is trouwens niet het enigste ik word ook gewoon gek dat ik me alleen maar isoleer net als van de week toen ik al weken uitkeek naar m'n oude vriendinnen weer te zien die allemaal al van school af zijn, besloot ik ongeveer een uur van te voren af te zeggen. Ik kon het gewoon niet, ik kon niets leuk vinden om aan te trekken en ik had ineens geen zin meer om leuk en gezellig te doen. terwijl ik me helemaal niet zo voel. alles wat ik wil is staren voor me uit en niets voelen.

waar ik wel heel erg van houd, wat ik deze vakantie meer heb gedaan, is tv kijken dan doe ik dus echt bijna nooit. maar ik vind het echt leuk om van die comedy central of Disney channel programma's te kijken dan ben ik even met hun leven bezig en niet met mijn eigen kutleven. want van mij mag dit wel echt stoppen.

Gewoon echt die gedachtes, die gevoelens. alles !!ik kan het niet stoppen. en ik moet echt wat aan school gaan doen want de setweek begint vrijwel meteen na de kerstvakantie, en ik zou graag slagen dit jaar, misschien voel ik me dan een keer alsof ik wel wat kan en kan bereiken. en eigenlijk wil ik het ook gewoon zodat ik dan niets hoef te doen en niet meer leerplichtig ben! niet dat ik niets ga doen hoor ik wil wel gaan studeren maar dan krijg ik tenminste geen straf als ik weer eens te laat ben of geen zin heb in school of kracht heb om op te staan uit bed.
oh god ja dat gaat ook een probleem worden opstaan überhaupt en in de dag te gaan. hoe ga ik dit overleven? en hoe deze depressie?


is er iemand die zich net zo voelt als ik?? of heb je wat anders te delen? tell me! I want to know your story? wat heb je meegemaakt hoe gaat het? reageer! ik zal terug reageren


Xx