een klein deel van een gesprek die ik met iemand had over verjaardagen, misschien heb je er wel wat aan..
ik ben altijd heel erg met verjaardigen bezig.. beetje in de zin van ik vergeet nooit de verjaardag van iemand waarvan ik verwacht dat die ook de mijne niet vergeten... ik vind zoiets namelijk wel belangrijk... ik bedoel, vind jij het niet kut dat iemand jou verjaardag vergeet, waarvan jehet eigenlijk niet verwachtte? of hang je het altijd aan de grote klok voordat het bijna zover is om dat te voorkomen...
nee niet echt..
vroeger deed ik dat namelijk wel.. om idd die pijn te voorkomen... maar ik heb later gemerkt dat het beter is om het niet te doen.. omdat je er dan achter kunt komen in welke omgeving je zeg maar zit... en dan niet zeg maar van, nou je bent mn verjaardag vergeten, dus je bent geen vriend meer van me, maar gewoon wel een gevoelskwestie.. een teleurstelling die jou gewoon bijblijft en mee zal wegen in het verdere verlop van de relatie met diegene... beetje heavy shit misschien, maar zo denk ik er gewoon over...
jah ok.. hm... nog nooit zo diep nagedacht over verjaardagen
je bent wel een denkertje, he?
nee, ik ben gewoon een gevoelsmens.. menig anderen zouden zoiets aan hun schoen vegen.. ik denk dat het bij de anderen wat minder zwaar weegt... maarja.. ik heb zo mn dingetjes ja...
vind ik wel leuk, teminste niet zo oppervlakkig
ach.. oppervlakkigheid ontstaat meestal alleen uit gemakzucht.. simpele zielen die het leven eigenlijk verkeerd bekijken.. die doen maar wat zonder na te denken over de gevolgen die ergens uit kunnen voortvloeien.. of de verhalen die eraan vooraf gaan.. die mensen kennen dan ook meestal weinig liefde... er zijn natuurlijk wel uitzonderingen... maar het zijn gewoon ervaringen die ik heb gehad... wat ik probeer te zeggen is dat dat gevoelige mensen eigenlijk veel interessanter zijn om te kennen, omdat ze bepaalde persoonlijke normen en waarden hebben die heel waardevol zijn...