Terug naar een psycholoog

Het is zaterdag avond en ik merk dat ik erg in mijn hoofd bezig ben met komende dinsdag. Ik heb dan een eerste afspraak bij een voor mij nieuwe psychologe. Ik heb er al een aantal versleten maar dat is alweer een tijdje geleden.

Ik merk dat ik er een veilig gevoel bij krijg, weer terug naar echt therapie. Na januari dit jaar stopte mijn casemanager ermee. Normaal gebruikte ik dat uurtje met haar altijd om te huilen. Maar dit heb ik dus al maanden niet echt meer gedaan. Het was geen psycholoog maar ik kon bij haar wel mijn gevoel en gedachtes kwijt.
Ik had er vrede mee dat ze wegging en vond het ook echt helemaal niet moeilijk , ik denk dat ik het nu wel echt gewend ben dat hulpverleners altijd ook weer weggaan. Dit was een paar jaar terug wel anders. Toen voelde ik mij verschrikkelijk als er weer een hulpverlener wegging bij mij. Ik denk dat ik toen der tijd nog te veel projecteerde als “mijn moeder” die wegging.

Dinsdag heb ik dus mijn eerste afspraak. Ik zit wel nog af te wegen wat ik met haar wil bespreken en waar ik liever niet op in ga. Ik ben de laatste tijd stabiel. Maar stabiel wil niet zeggen dat ik mij goed/blij of gelukkig voel. Ik voel mij eigenlijk standaard leeg of somber. Maar ik accepteer dit gevoel meer , dat het nu eenmaal zo is. Ik weet ook niet als ik trauma’s met haar ga bespreken aangezien het nu lijkt dat ik daar weinig last van heb die ptss klachten. Maar misschien komt dat omdat ik er niet over praat. Dit geldt ook voor mijn DIS problematiek zolang ik geen contact met mijn binnenwereld leg “is het er niet”.

Verder ben ik momenteel bezig met aanmelden van online activiteiten van Mbo opleiding onderwijsassistent. Open dagen maar ook webnairs. Dit geeft mij een goed gevoel en ik hoop dat ik snel kan starten en dat het mij ook goed doet! Zodat ik weer wat meer “successen “ in mijn leven krijg waardoor ik een boost zelfwaardering kan krijgen.

Mijn leven draait nu echt alleen nog op de verzorging en tijd door te brengen met mijn hond. Dat is mijn leven. Dat is prima voor nu, maar ik wil vooruit! Op mijn eigen tempo zodat in niet keihard naar beneden donder.

Ik merk dat de kortere dagen wel meer invloed heeft op mijn negatieve stemming, maar ook dit moet ik maar op een bepaalde manier accepteren

Groetjes