The beginning; It never ends..

Deel 2;

Een goede vriend van mij, tevens mijn baas, had nog maar 1 maand te leven..
Hij had een vorm van huidkanker dat niet meer bestreden kon worden.
Het deed me denken aan mijn tante,
zij had borstkanker, maar het was weggehaald.
De eerste keer dat ik hem weer zag, leek hij alleen een beetje ziek.
De week erop kon hij amper lopen..
De week daarop werd praten heel moeilijk.
Todat hij niks meer kon dan tekentjes geven met zijn ogen en handen.

Hij stierf, en de winkel; C1000 van hem ook.
De sfeer was weg..
Je kon het gewoon voelen, ook al was je wildvreemd hier.

De begravenis was prachtig.
Zijn kinderen van 3, 5, en 7 deden spelletjes bij zijn kist.
Ze begrepen nog niet dat hun papa echt weg was.
De kist was zelfs prachtig beschilderd..

We lieten balonnen op waarop zijn dochtertje van 3 zei;
"Gaan de ballonnen naar papa toe?"

Die zelfde week kregen we te horen dat mijn tante weer kanker had.
Dit keer kwaadaardig.
Ze had nog maar een paar maanden, tot 1 jaar te leven.

Ons mam had het er heel moeilijk mee.
Zij kende mijn baas ook heel goed.
"Ik zal mijn kinderen nooit zien opgroeien" is wat hij zei tegen haar toen zijn kinderen voor hun tikkertje aan het spelen waren.
De klap werd nog groter toen we het hoorde van mijn tante.

De wereld stortte bijna neer..
Voor ons beide

(Verhaal volgt..)