The beginning; It never ends..
Deel 2;
Een goede vriend van mij, tevens mijn baas, had nog maar 1 maand te leven..
Hij had een vorm van huidkanker dat niet meer bestreden kon worden.
Het deed me denken aan mijn tante,
zij had borstkanker, maar het was weggehaald.
De eerste keer dat ik hem weer zag, leek hij alleen een beetje ziek.
De week erop kon hij amper lopen..
De week daarop werd praten heel moeilijk.
Todat hij niks meer kon dan tekentjes geven met zijn ogen en handen.
Hij stierf, en de winkel; C1000 van hem ook.
De sfeer was weg..
Je kon het gewoon voelen, ook al was je wildvreemd hier.
De begravenis was prachtig.
Zijn kinderen van 3, 5, en 7 deden spelletjes bij zijn kist.
Ze begrepen nog niet dat hun papa echt weg was.
De kist was zelfs prachtig beschilderd..
We lieten balonnen op waarop zijn dochtertje van 3 zei;
"Gaan de ballonnen naar papa toe?"
Die zelfde week kregen we te horen dat mijn tante weer kanker had.
Dit keer kwaadaardig.
Ze had nog maar een paar maanden, tot 1 jaar te leven.
Ons mam had het er heel moeilijk mee.
Zij kende mijn baas ook heel goed.
"Ik zal mijn kinderen nooit zien opgroeien" is wat hij zei tegen haar toen zijn kinderen voor hun tikkertje aan het spelen waren.
De klap werd nog groter toen we het hoorde van mijn tante.
De wereld stortte bijna neer..
Voor ons beide
(Verhaal volgt..)
Een goede vriend van mij, tevens mijn baas, had nog maar 1 maand te leven..
Hij had een vorm van huidkanker dat niet meer bestreden kon worden.
Het deed me denken aan mijn tante,
zij had borstkanker, maar het was weggehaald.
De eerste keer dat ik hem weer zag, leek hij alleen een beetje ziek.
De week erop kon hij amper lopen..
De week daarop werd praten heel moeilijk.
Todat hij niks meer kon dan tekentjes geven met zijn ogen en handen.
Hij stierf, en de winkel; C1000 van hem ook.
De sfeer was weg..
Je kon het gewoon voelen, ook al was je wildvreemd hier.
De begravenis was prachtig.
Zijn kinderen van 3, 5, en 7 deden spelletjes bij zijn kist.
Ze begrepen nog niet dat hun papa echt weg was.
De kist was zelfs prachtig beschilderd..
We lieten balonnen op waarop zijn dochtertje van 3 zei;
"Gaan de ballonnen naar papa toe?"
Die zelfde week kregen we te horen dat mijn tante weer kanker had.
Dit keer kwaadaardig.
Ze had nog maar een paar maanden, tot 1 jaar te leven.
Ons mam had het er heel moeilijk mee.
Zij kende mijn baas ook heel goed.
"Ik zal mijn kinderen nooit zien opgroeien" is wat hij zei tegen haar toen zijn kinderen voor hun tikkertje aan het spelen waren.
De klap werd nog groter toen we het hoorde van mijn tante.
De wereld stortte bijna neer..
Voor ons beide
(Verhaal volgt..)
02 jul 2005 - bewerkt op 02 jul 2005
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 okt 2005 :( Not Again..
- O 30 okt 2005 School..
- O 27 aug 2005 Bezopen zoals gewoonlijk..
- O 26 jul 2005 Tell him the truth? ( 1 )
- O 25 jul 2005 Now He takes away your pain ( 1 )
- O 04 jul 2005 The Feeling;
- O 04 jul 2005 Een Wonder?.. =S ( 3 )
- O 03 jul 2005 It's Just The Way Of Life.. ( 2 )
- O 03 jul 2005 Het begint overnieuw..
- O 03 jul 2005 Geen Feest Voor Mij;
- O 03 jul 2005 And we started to fight!
- O 02 jul 2005 The harder I try, the more it backfires on me.. ( 3 )
- O 02 jul 2005 The beginning; It never ends..
- O 02 jul 2005 The beginning; It never ends.. ( 2 )
- O 30 jun 2005 Hlo0w.. =) ( 5 )