The day after

Na een paar dagen nadat ik ruw uit mijn aangenameverdoving ben gehaalt,
kwam voor mij het uur van de waarheid.
Maar ik heb zoiets wie A zegt moet ook B doen,
maar heb wel gewacht om haar de kans te geven haar ouders se situatie te vertellen.
Waar ik gisteren haar vader hier op bezoek kreeg,
en ik eendag er voor haar moeder het via de telefoon te vertellen.
Dat ze trouwens beide zeer op prijs stelde.

Maar daar was ik er nog niet mee, want ik wilde haar mijn situatie ook bekend maken.
Waar ze me alleen via sms de kans voor wilde geven,
en ze de telefoon niet oppakte als ik haar belde (wat begrijpelijk is).
Bleef er maar één ding over, een brief schrijven.
Die gelijk de moeilijkste brief door mij geschreven was tot nu toe.
Heb er ook nog nooit zo lang over gedaan om het in woorden op papier te zetten.
Om haar duidelijk te maken hoe ik in deze complexe situatie,
waar zij gevoelens in mij los maakte (zonder dat zij het wist denk ik).
Hoe moest ik haar uitleggen dat na al die jaren dat ik haar ken ineens de hormonen in mijn lijf gierde.
Ik moest mijn gevoel op papier zetten, waar mee ik me gelijk mee op mijn kwestbare vlak begeef,
en ik nog nooit in mijn leven gedaan heb.
En dat ook nog voor één dame die ik daarmee mijn (dacht ik goed beschermd)
gevoel in haar handen leg.
Waarmee ik me dan gelijk weer op zeer glad ijs begeef.

Heb de brief gisteren laat op de bus gedaan,denk dat ze morgen hem ontvangt.
En hoop dat ze dan ook begrijpt waarom ik dit niet via sms kon doenliefdesverdriet



09 apr 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van foxie
foxie, man, 123 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende