the pianist
Vandaag heb ik helemaal geen flikker uitgevoerd.
Douchen, plannen maken en ze niet uitvoeren, roken en met mn ma the pianist kijken.
En ik was er echt gewoon stil van. Die film bevat scenes, beelden die je niet kan beschrijven. Een beeld waarin de enorme tegenstellingen van die tijd te voelen zijn.
En ook op een gegeven moment met een blik augurken... ik vind het echt heel knap als je augurken een duidelijke rol kan laten spelen zonder dat het enigzins grappig is, die augurken geven haast weer hoe wanhopig het is zonder eten te zitten. Dramatisch, maar niet op een amerikaanse manier, en ook niet zo overdreven moreel.
Dingen zijn zoals ze zijn, soms komen dingen gewoon goed en soms niet. Ik denk nog steeds dat we zelf willen geloven dat alles goedkomt en daardoor de kracht en wil hebben ervoor te werken. Maar dat de wereld op zich, zich daar echt niet mee bezighoudt.
Pff... eigenlijk mot ik iets gaan doen. Maar wat.
Leith, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende