This is the end.
Facebook stond vandaag vol. Vol met berichten van jullie. Een foto van jullie nieuwe eerste huis. Een foto van jullie samen. De reacties er onder met veel liefde en geluk gewenst. Alles brak mijn hart. Ergens wist ik dat dit het was. Alle jaren waarin wij samen centraal stonden is er niet meer. Het moeten accepteren dat je door gaat met haar. Ik kan geen smoesjes excuses en of happy endings bedenken voor ons.
Ik moet de jaren waarin wij samen waren gaan herinneren als iets dat ooit was maar nooit zal zijn. Ik moet het stukje Jace, jij en ik opslaan als iets dat nooit heeft mogen zijn. Dit stukje van een ongeboren kindje is alleen van mij. Mijn verdriet, mijn stukje en misschien wel alleen voor mij alleen 'ons' kindje.
Voor jou begint je leven nu pas. Samen met haar met geen herinneringen meer aan mij. Geen gevoel meer voor mij maar alleen voor haar. Geen gesprekken meer alleen met jou maar altijd met haar erbij.
Ik ga het missen en misschien miste ik dat al wel 5 jaar. Het samen met jou zijn. Niet eens als in een relatie meer maar gewoon als vrienden. Het hoe is het met jou meissie.
Ik moet accepteren dat dit het einde is.
XCrosty, vrouw, 26 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende