tijdens een koude nacht...

ave,
de nachten worden langzaam langer en kouder,
en tijdens deze koude nachten gaat er niets boven een verhaal om bij een haardvuur naar te luisteren,
onder genot van een grote hete pot dampende thee, om jezelf mee te verwarmen ...
dus kom er bij,kom er bij en maak het jezelf thuis hier,
en laat me een verhaal vertellen....



lang geleden, in een tijd dat de heren hoge hoeden droegen en de dames hoepelrokken,
stond er eens een mooie grote witte villa met blauwe kozijnen aan de rand van een klein dorpje, en een grote bos...
in die villa woonde een gezin bestaand uit een vader ,die altijd op reis of aan het werk was, een ijdele strenge moeder, en hun lieftallige dochtertje genaamd Victoria...



Victoria kwam niets te kort, ze had prachtige porseleinen poppen, de mooiste kinderserviesjes om theekransjes mee te houden,een ware bibliotheek vol mooiste boeken, en nog veel en veel meer moois...
maar het meest hield ze van haar teddybeer, die ze heel lang geleden van haar grootmoeder had gekregen...

met haar teddybeer speelde ze uren lang, ze hielden samen talloze picknicks en theekransjes...
ze gingen altijd samen op avontuur,
en in de avonden las Victoria haar teddybeer net zo lang voor tot dat ze samen in slaap vielen,
ze hield echt van haar pluizige vriend...



maar langzaam werd het kleine meisje een jonge dame,
en met de jaren die verstreken keek ze steeds minder om naar haar harige vriendje,
zo als dat wel vaker gaat...

ze speelde steeds minder met hem, tot dat hij alleen nog maar op haar bed stond,
als een stille herinnering aan mooie vervlogen tijden...
en toen kwam de goede dag dat Victoria ging trouwen en haar ouderlijke huis verliet...



veel van de spulletjes, en dus ook haar teddybeer, kwamen op de zolder van het oude gebouw te staan...
langzaam passeerde de tijd, terwijl haar teddybeer trouw op haar wachtte, en wachtte ...
ze kwam echter hem nooit meer halen...



vele jaren passeerden en de oude villa raakte langzaam in verval...
en op een slechte dag besloot men zelfs om de villa af te breken,
alle spullen werden op een koude winter dag uit het huis gegooid, op een grote hoop naast het oude gebouw,
om later naar de stortplaat te worden gebracht...

tussen al die oude spullen kwam ook de vroeger zo gekoesterde teddybeer te liggen,
hij lag daar weken lang tussen de vuiligheid en allerlei ander rommel...



het was een ouderwetse winter die vreselijk koud was...
de kanaal die voor de ooit zo mooie villa,door de landschap kronkelde ,was bevroren...
vele mensen bleven op zulke koude dagen lekker warm in hun huisjes zitten...
Het beertje die vast zat tussen de rommel kon niet bewegen. hij had het koud. Heeeel erg koud,
en voelde zich eenzaam en verlaten...
langzaam veranderde zijn bruine vachtje in grijs en zijn bruine neusje werd blauw van de kou...
daar lag hij nog maanden...

op een goede dag, zo'n dag dat de lente in de lucht hing, de dagen langzaam wat warmer werden,
en alles uit de lange winterslaap leek te ontwaken, liep een ''oude ziel'' wt doelloos te zoeken naar bruikbare spullen tussen de rommel naast de vervallen villa...

hij vond de teddybeer en bekeek hem eens heel goed,stofte de beer wat af en nam hem vervolgens,
met wat andere spulletjes mee naar huis...
met veel liefde repareerde hij het oude beertje, zo naaide de beste man wat lapjes oude stof op plekken waar de vulling van de beer uitviel, en stikte hij kleine gaatjes met veel geduld dicht...



ondanks dat de teddybeer niet meer zo mooi was als vroeger ,
met zijn sleetse plekjes,lapjes en gestikte gaatjes,was hij wel uniek en zeker weer toonbaar...

de ''oude ziel'' bracht toen vervolgens de oude teddybeer naar een nostalgist, een verzamelaar van verhalen ...
de nostalgist keek diep in de droevige ogen van de oude teddybeer, en zonder een woord die gesproken werd,
vertelde de oude beer zijn verhaal, geschiedenis...

de nostalgist gaf de oude beer gelijk een plek bij een stel andere vergeten oude beren, tussen nog meer oude spulletjes...ieder met hun eigen verhaal en reis achter zich, net zo als het oude teddy beertje...
het oude beertje voelde zich na lange tijd eindelijk weer eens thuis,gelukkig en bovendien weer geliefd...



faithfully yours
The TeaRat