tis ff ...

geleden dak hier nog iets deftig heb achtergelaten... dus ik ga daar nu werk van maken... men kids liggen in hun bedje en ik... tja ik...

heb men goei en slechte dagen... de laatste weken weer meer slechte dan goei... seppe is sinds 1 januari met de nacht begonnen en het is voor mij serieus wennen dat ik hem 's nachts niet meer bij me heb... hij probeert om alle dagen langs te komen en tot hier toe lukt hem dat vrij aardig... maar soms heb ik het gevoel dat hij hier enkel stopt omdat hij hier bij manier van spreken doorkomt als hij naar zen werk rijd...

lotte begint seppe papa te noemen... kaat niet... voor mij hoeft ze dat ook niet want het laatste wat ik wil is men kinderen pushen op welke manier dan ook... lotte heeft nu eenmaal altijd harder aan seppe gehangen...

vandaag zouden we na het school naar seppe rijden om dan samen naar de mc donalds te rijden... maar seppe is ziek... ik zit met men gebroken teen, maar wou wel de pijn erbij nemen om 3 mensen die ik heel graag zie gelukkig te maken... maar omdat het deze middag zo lang duurde voor ik iets van hem hoorde en hij niet op men smsjes reageerde heb ik hem gebeld... hij zei dat hij ziek was en op het feit dat ik met een gebroken teen zit reageerde hij heel koel...

voelde me direct te min... geen respect voor mij en men meisjes... hij zegt altijd dat de beren (kids) alles voor hem zijn en dat hij ze ziet als zen eigen kinderen, maar op sommige momenten (dagen als vandaag waar bij mij alles dubbel aant draaien is) kan ik het niet laten hem er attent op te maken dat hij geen kinderen heeft en dat duidelijk te merken is aan zen gedrag...

als ik ziek ben en ik het liefst van al gewoon in men bed zou blijven liggen moet ik er ook uit... moet ik zorgen dat men meisjes op tijd op school zijn, mijn werk doen, zorgen dat ik 's middags op tijd aan school ben, dat ze eten hebben en liefde om ze tijdig terug naar school te doen... dan nog wat werken om daarna om 4 uur terug aan de schoolpoort te staan en 2 vermoeide kids mee naar huis nemen om hen terug te helpen met eten en in bad te stoppen... nog een beetje spelen en bed in... maar oh, mama is zo moe en ziek, maar toch lees ik nog een verhaaltje voor... maak ik nog een beetje tijd voor hen voor ik begin te strijken, op te ruimen, kuisen, noem maar op...

mama zijn... soms is het zo moeilijk om alles alleen te moeten doen... maar als ik dan die superknufs krijg van men kusjesmonsters dan weet ik weer waar ik het voor doe...

mm speelt ook weer veel in men hoofd... het is bijna een jaar geleden dat ik men test gedaan heb... bijna een jaar geleden dat seppe me zei dat het voor hem niet meer hoefde... dat voor de zoveelste keer het geloof in de liefde een zware klap kreeg...

mss is het daardoor dat ik moe ben... dat ik weer een muur rond me aant optrekken ben uit voorzorg...

ik ben iemand die enorm aan datums gehecht is, ook al is tot een domme opmerking... maar het is zo... ik vergeet niet snel datums, zeker niet als het slechte dingen zijn die me overkomen...

maar ook daar moet ik mee leren omgaan, dat niet iedereen zo is... dat niet iedereen leeft van dag tot dag...



oja, komt er nog is bij dak daarstraks toen ik naar het ziekenhuis ging voor men teen, ik men neefje daar tegen kwam... hij heeft dinsdag drank, pillen en coke genomen...