Tja, een hoop gedachtes!

Tja wat ga ik nu schrijven? Ik heb zoveel om over na te denken en om over te schrijven dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen.

Vandaag hebben we het boek afgemaakt van Pap, vertel's! Het was enorm emotioneel en zeker iets wat ik altijd met mij mee zal dragen. Ik ga mijn vader enorm missen en ik wil eigenlijk helemaal niet dat hij gaat. Hij is gewoon mijn voorbeeld en zeker diegene die ik altijd bij me zou willen houden, maar door die rot ziekte kan dat helaas niet.

Mijn vader heeft de wens om te gaan zoals hij wilt en niet als een kasplantje die het einde tegemoet ziet. Hij wil vredig en zoals hij is gaan. Daar hebben wij alle respect voor en zullen ook achter zijn besluit staan. Nu gaat hij maandag aangeven dat hij klaar is met het leven en dat hij zijn ziekte lichaam wilt verlaten. Hij zal dan woensdag gaan en wil dan maandag begraven worden. Waarom hij woensdag wilt gaan is, omdat hij niet wilt dat hij overlijd op mijn verjaardag of dat van mijn neefje. Hij wilt ook niet begraven worden op een van onze verjaardagen. Hij wil dat we niet telkens er aan herinnerd worden op een dag welke heel veel vreugde zou moeten brengen.

Hij heeft daarom gekozen voor een middenweg. Hij wilde eigenlijk wachten tot na mijn verjaardag, maar als ik eerlijk ben zou ik dat niet eens willen. Als je mijn vader ziet, dan zie je dat hij pijn heeft en dat wil je niet. Je wilt dat hij zonder pijn leeft en geniet van het leven. Tot nu toe is het allemaal nog dragelijk geweest voor hem en kon hij het nog allemaal aan. Hij geniet deze dagen nog enorm van het leven, alleen hij is er wel al klaar mee. Hij is blij met alle aandacht die hij krijgt en liefde. Liefde van mensen waarvan die het zelfs niet van verwacht. Van de mensen waarvan hij het wel verwachtte laten het eigenlijk af weten. Dat doet hem ergens heel veel pijn en komt er nu ook vooruit.

Ik heb de mensen waar hij graag nog iets van zou willen horen, toegesproken en ze vertelt dat het zijn wens is en/of ze zich nog willen bedenken voordat het te laat is. Ik vind het vreselijk om te zien dat het mijn vader pijn doet dat deze mensen niets van zich laten horen. Ik gun hem alle liefde en geluk toe die een mens maar kan hebben. Hij is voor mij alles en daarom wil ik dat hij zijn wens uitvoert. Ik wil dat hij gaat zoals hij dat wilt en moet niet blijven leven voor mij. Hij heeft mij soort van toestemming gevraagd om te mogen gaan. Hij gaf aan dat hij alles voor mij zou doen en dat niets kan beschrijven hoeveel hij van mij houdt. Hij is gewoon een topper!

Mijn vader heeft helaas niet de gelegenheid gekregen om een aantal dingen van mij nog mee te mogen maken. Zoals het krijgen van kindjes en/of het behalen van mijn HBO diploma. Maar één ding weet ik zeker, ik ga hem nog trots maken ook al is hij niet meer op aarde. Ik ga hem laten zien dat deze dame het kan en ik zal zeker proberen te genieten van het leven. Ookal zal ik mijn vader onwijs gaan missen. Want naar wie moet dan als ik wat heb? Wie kan ik dan bellen als ik advies nodig heb? Pfff, die gedachten maken me gek. Ik zou willen dat het anders was, maar helaas kan ik de toekomst niet aanpassen. Ik kan niet veranderen dat hij ziek is. Ookal zou ik dat met alle liefde willen doen. Hij is mijn vader en eigenlijk had hij nog niet heen mogen gaan. Gelukkig kan ik nog een aantal dagen van hem genieten en kan ik hem nog zeggen hoeveel ik van hem houdt.

Het zal voor mij allemaal niet makkelijk worden. Ik zal het nog heel zwaar krijgen na alles wat er nog gaat komen. Alleen ik weet dat ik niet alleen zal staan en dat er mensen zullen zijn die achter me staan. Ik ben niet alleen. Dit moet ik wel blijven herhalen want anders zal ik zeker weg zakken van verdriet en eenzaamheid. Ik voelde me altijd al niet compleet omdat ik op jonge leeftijd mijn moeder heb verloren. Zij was mijn beste vriendin, de enige persoon die ik werkelijk kon vertrouwen. Die mij nooit naar beneden haalde en mij de liefde gaf die ik nodig had. Nu ga ik nog een persoon verliezen en ik weet niet of het nog een stukje van me weg neemt of dat het juist anders gaat omdat dit op een andere manier gebeurd dan dat het met mijn moeder ging. Misschien kan ik er beter mee om gaan omdat mijn vader gaat zoals hij wilt en dat ik nog van hem heb kunnen genieten zoals hij is en dat ik hem tot zijn laatste dag heb verzorgd. Ik weet het niet, ik weet gewoon niet wat ik moet verwachten.

Ik zal zelf al een verwijsbrief aanvragen bij mijn dokter voor de psycholoog en ik zal mijn psychologe ook al inlichten over mijn situatie. Ik denk dat ik gewoon voor de zekerheid ga praten, zodat ik niet in dal terecht kom, want ik wil juist nog wat van mijn leven maken. Daar waar ik gevoelig ben voor depressies wil ik dit voorkomen. Ik moet mezelf niet gaan afsluiten en daar ben ik ergens wel bang voor dat ik dit gedrag straks weer ga vertonen. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend, die me echt voor 1000% bijstaat. Hij doet alles voor me en geeft veel op om er voor mij te kunnen zijn. Ik mag boffen met zo'n vriend als ik. Hij is echt een topper.

Daarnaast hebben we samen ook een vakantie geboekt in april om naar mijn oom en tante in spanje te gaan. Ze komen ons ophalen en brengen ons ook weer weg. We hebben alleen tickets hoeven te kopen en kunnen dan lekker een weekje weg gaan. Ik wil dit ook zeker doen want ik zal het nodig hebben. Ik zal even tijd voor mijzelf nodig hebben, na deze heftige gebeurtenis.

Mijn hele leven zal veranderen en mijn kijk op het leven ook. Ik wil nog heel veel doen in mijn leven en ik ga het zeker minder lang uitstellen allemaal. Ik ga er wat van maken en ik ga mijn dierbare laten zien hoeveel ik van ze hou. Ik ga me niet meer verstoppen en zeker niet uit het veld laten slaan door alles en iedereen om mij heen. Ik ben wie ik ben en ik wil dat mensen mijn accepteren zoals ik ben en kunnen ze dat niet dan houdt het op. Ik ga me niet meer aanpassen aan andere voor hun geluk. Ik moet gelukkig zijn en ik moet leven zoals ik dat wil. Misschien komt dit over alsof ik geen gevoel heb maar geloof me ik heb gevoel. Ik geef heel veel om mensen en ik zal niemand zomaar veroordelen. Ik zal nooit aan iemand vragen om zichzelf te veranderen. Ik accepteer zoals iemand is. Diegene is mooi zoals hijzelf is en dat wil ik ook dat mensen dat voor mij doen.

Pff ik ben aan 1 stuk door aan het typen en ik ga ook werkelijk van de hak op de tak met mijn verhaal maar ik zit ook zo vol met van alles. Dat er honderd duizend dingen door mijn gedachten gaan. Ik heb nog nooit zo makkelijk zo'n lang verhaal geschreven als nu.

Mijn vader zal nog drie hele dagen in mijn leven zijn en dan zal de dag aanbreken welke mij heel veel verdriet zal doen. Aan de ene kant zal het mij ook opluchten, want ik hoef mij niet meer zorgen te maken om mijn vader, dat hij zoveel pijn heeft en dat hij lijdt. Ik zal mijn eigen leven weer terug krijgen, ondanks dat ik graag gewild had dat hij er nog in was. De afgelopen maand heb ik namelijk heel mijn leven opgeofferd om voor hem te zorgen en hem een mooi uiteinde te geven. Ik heb mezelf volledig weggecijferd en ben eigenlijk zelf ook wel erg moe op het moment. Alleen ik moet nog even doorgaan. Ik kan nog niet omvallen. Ik kan nog niet niets doen, ook al zou ik dat willen. Ik moet nu eigenlijk gaan slapen, want om 8 uur gaat mijn wekker om mijn vader zijn medicijnen te geven. Alleen mijn hoofd zit vol met honderd duizend dingen. Ik ben gewoon enorm emotioneel en ik weet gewoon niet goed wat ik allemaal moet schrijven.

Één ding weet ik zeker woensdag zal de dag zijn dat mijn vader naar zijn nieuwe leven gaat en dat er nog een hoop geregeld moet worden. Daarbij vind ik het nog steeds een raar idee dat ik weet wanneer hij gaat. Het idee dat mijn vader wil toasten op het leven voordat hij gaat is erg mooi maar eigenlijk ook heel moeilijk. Je moet iets moois doen terwijl iemand bij je weggaat. Dat is toch eigenlijk heel apart? Ik weet nog niet goed hoe ik er mee om moet gaan. Ik weet wel dat hij ik heel van hem houdt en dat ik voor hem het beste wil. Daarbij zal wanneer het gebeurd is, een schouwarts komen om hem vervolgens vrij te geven. Daarna kunnen wij pas mijn vader laten ophalen. Het wordt een soort crimescene waar we in zullen belanden.

Ik zie wel hoe alles loopt en laat alles op me af komen. Ik ga de laatste dagen nog van mijn vader genieten en afscheid nemen zal ik niet want ik geloof niet in afscheiden nemen. Ooit zal ik mijn vader weer zien. Papa, ik hou van je en we maken er nog een aantal mooie dagen van.