Today is a gift.
Een zin die ik regelmatig herhaal en waar ik mij ook zeer bewust van ben. Ik ben 20 jaar, van beroep verpleegkundige en werk in het ziekenhuis op een interne geneeskunde en oncologie afdeling. Iedere dag weer ben ik mij er van bewust dat het leven er plots mee kan stoppen.
Ik probeer zoveel mogelijk te genieten, natuurlijk moet dat ook wel eens met mate, maar goed, voor je het weet is het voorbij. Dat betekent trouwens niet dat ik obsessief met het leven of de dood bezig ben, maar in mijn achterhoofd ben ik me er goed van bewust.
Veel mensen begrijpen niet dat ik op een oncologische afdeling werk. Er zijn regelmatig mensen die krijgen te horen dat ze kanker hebben, komen voor chemo of complicaties, of gaan.. dood. Erg zwaar werk, zoweel mentaal als fysiek. Veel mensen overlijden, oude, maar ook jonge mensen. Er leeft veel verdriet, onmacht en frustatie.
Maar aan de andere kant is het zo'n mooie dankbare baan. Familie die je duizend maal bedankt voor de goede zorgen, een warme glimlach krijgen van patienten, soms een knuffel. Er hangt een bepaalde sfeer, soms als een soort familie. Iedereen is er voor elkaar, patienten die andere patienten weer op de been houden. En het team, ja daar kan het ook aan liggen. Humor, dat mag ook niet missen. Humor naar de patienten toe is ook heel belangrijk, ik merk dat wanneer patienten kunnen lachen, hen dat erg goed doet.
Het is fijn om nodig te zijn, ik haal er elke dag mijn voldoening uit. Al kan ik soms ook alleen maar willen huilen en een bonkende hoofdpijn hebben na een zware werkdag. Dit komt denk ik omdat ik nog erg jong ben, niet lang ervaren. Daarom neem ik mijn werk vaak mee naar huis, blijf ik over patienten denken, etc..
Ik kan met mijn ouders gelukkig veel over mijn werk praten, iets wat ik ook echt móet doen. Tegen mijn vriend praat ik aan, die luistert naar me. Wat overigens erg fijn is. Verder in mijn omgeving, bijv. vrienden en vriendinnen, is het lastig over mijn werk te praten. Ik denk dat ik veel levenservaring heb voor mijn leeftijd en anderen van mijn leeftijd niet altijd begrijpen wat er in mij om gaat, of waar ik mee te maken krijg. Hierdoor worden er vaak grapjes gemaakt over mijn werk.
Een reden waarom ik me vandaag maar eens heb ingeschreven bij mydiary, ik kan lekker een end weg lullen over van alles en nog wat. Erg fijn. Ook erg leuk dat mensen, als ze daar natuurlijk zin in hebben - haha - kunnen reageren.
Liefs K.
Ik probeer zoveel mogelijk te genieten, natuurlijk moet dat ook wel eens met mate, maar goed, voor je het weet is het voorbij. Dat betekent trouwens niet dat ik obsessief met het leven of de dood bezig ben, maar in mijn achterhoofd ben ik me er goed van bewust.
Veel mensen begrijpen niet dat ik op een oncologische afdeling werk. Er zijn regelmatig mensen die krijgen te horen dat ze kanker hebben, komen voor chemo of complicaties, of gaan.. dood. Erg zwaar werk, zoweel mentaal als fysiek. Veel mensen overlijden, oude, maar ook jonge mensen. Er leeft veel verdriet, onmacht en frustatie.
Maar aan de andere kant is het zo'n mooie dankbare baan. Familie die je duizend maal bedankt voor de goede zorgen, een warme glimlach krijgen van patienten, soms een knuffel. Er hangt een bepaalde sfeer, soms als een soort familie. Iedereen is er voor elkaar, patienten die andere patienten weer op de been houden. En het team, ja daar kan het ook aan liggen. Humor, dat mag ook niet missen. Humor naar de patienten toe is ook heel belangrijk, ik merk dat wanneer patienten kunnen lachen, hen dat erg goed doet.
Het is fijn om nodig te zijn, ik haal er elke dag mijn voldoening uit. Al kan ik soms ook alleen maar willen huilen en een bonkende hoofdpijn hebben na een zware werkdag. Dit komt denk ik omdat ik nog erg jong ben, niet lang ervaren. Daarom neem ik mijn werk vaak mee naar huis, blijf ik over patienten denken, etc..
Ik kan met mijn ouders gelukkig veel over mijn werk praten, iets wat ik ook echt móet doen. Tegen mijn vriend praat ik aan, die luistert naar me. Wat overigens erg fijn is. Verder in mijn omgeving, bijv. vrienden en vriendinnen, is het lastig over mijn werk te praten. Ik denk dat ik veel levenservaring heb voor mijn leeftijd en anderen van mijn leeftijd niet altijd begrijpen wat er in mij om gaat, of waar ik mee te maken krijg. Hierdoor worden er vaak grapjes gemaakt over mijn werk.
Een reden waarom ik me vandaag maar eens heb ingeschreven bij mydiary, ik kan lekker een end weg lullen over van alles en nog wat. Erg fijn. Ook erg leuk dat mensen, als ze daar natuurlijk zin in hebben - haha - kunnen reageren.
Liefs K.
17 dec 2011 - bewerkt op 12 jan 2012
- meld ongepast verhaal
-
tja
zaterdag 17 december 2011 16:30
Ik ben momenteel nog bezig met de opleiding (zit in mijn laatste jaar) en loop nu stage in Antonie van leeuwenhoekziekenhuis. Ik snap wat je bedoelt dat het soms zwaar kan zijn, maar ook veel voldoening uithaalt. Zelfs als iemand ongeneeslijk ziek is, kan ik veel voldoening uithalen door iemand goed te verzorgen en zijn/haar lijden iets te verlichten. Het is zo ontzettend dankbaar werk!
Fijn dat je ook mensen hebt waarmee je goed kunt praten, is erg belangrijk! -
Roze
zaterdag 17 december 2011 16:42
Wat "leuk" dat je stage loopt in het Antonie van Leeuwenhoekziekenhuis! Je zal vast begrijpen dat ik bedoel dat het leuk is, al is het natuurlijk altijd dubbel.. Werking met oncologische patienten, lastig om het leuk te noemen. Interessant is misschien passender.
Het lijkt me dat zwaar om met deze patienten groep te werken in je laatste jaar, of valt het je goed af? Wat je beschrijft herken ik ook, iemand fijn verzorgen in zijn laatste levensfase, de kleine dingetjes.
Ik lees net wat verhalen van je, en kan me voorstellen dat als je zulke situaties in je familie hebt, dat het wel dichtbij komt.. En dat je gefrustreert ben, begrijp ik helemaal, soms moet je je ook even laten gaan!
Succes met je opleiding
-
Gewoon ik
zaterdag 17 december 2011 16:44
Ik weet nu al dat ik je ga volgen.
Ik heb zelf drie jaar HBO-V gedaan (en daarvoor stage gelopen op een oncologische chirurgie-afdeling). Het is dankbaar werk, maar ik ben met de opleiding ben ik gestopt omdat ik theoretisch beter ben dan in de praktijk (universiteit ligt mij beter dan HBO), dus tegenwoordig studeer ik Medische Psychologie en ben ik van plan om een onderzoeksrichting op te gaan waarin ik me -zoals ik het nu al sinds twee jaar voor me zie- wil gaan specialiseren in oncologie, dus onderzoek naar de medisch/psychologische aspecten die een rol spelen bij kanker(patiënten). Ik heb erg veel interesse in deze doelgroep, mede door mijn stage-ervaring maar wellicht ook onbewust door vier sterfgevallen aan deze nare ziekte in mijn familie.
Het lijkt me daarom interessant om jouw verhalen te gaan lezen.
-
Gewoon ik
zaterdag 17 december 2011 16:46
maar ik ben met de opleiding ben ik gestopt
* Scheve zin, maar je begrijpt 't hopelijk ^^ -
Roze
zaterdag 17 december 2011 16:55
Wauw, dat is wel een mooie opleiding! Mooi om die kant op te gaan, met name omdat er mijn inziens niet altijd op de goede manier naar het psychische aspect van patienten wordt gekeken. Er zullen een hoop onderzoeken te doen zijn denk ik zo, op dit gebied.
Ik heb MBO gedaan en ben net een half jaar klaat met mijn opleiding. Ik ben juist weer goed in de praktijk en wat minder in de theorie, misschien dat ik nu, nu ik een interesse heb gevonden ook best HBO zou kunnen doen. Ik heb het echter op de middelbare school een beetje verpest, haha.
Maar goed, ik ben nu sinds een half jaar klaar. Ik sta aan bed en dat ik ook waar ik hoor denk ik, niet voor altijd, maar nu voelt het goed.
Leuk dat je me gaat volgen, ik zal zeker verhalen uit de praktijk posten. -
Gewoon ik
zaterdag 17 december 2011 18:50
Ik kan je vertellen dat HBO-V niet heel veel meerwaarde heeft boven MBO-V, zeker als je een praktijk-mens bent. Ik vond dat ik slecht opgeleid werd (HAN Nijmegen). Ik werd tijdens mijn stage echt in het diepe gegooid, had heel veel handelingen nog nóóit gezien/geoefend en mijn blijvende ergernis aan de opleiding is een van de redenen waarom ik gestopt ben. Zou er dus niet te rouwig om zijn dat je MBO hebt gedaan, daar wordt veel meer op praktijk gefocust en das toch uiteindelijk het belangrijkste als verpleegkundige.
Leuk dat je praktijkverhalen gaat posten, zal ze met plezier lezen. :]
En idd, ik denk ook dat er veel onderzoek te doen is op oncologie-gebied. Er is nog veel te verbeteren... -
*.Angel.*
zaterdag 17 december 2011 18:57
Ik ga je volgen, super om te lezen hoe iemand van jouw (en mijn, voordat iemand denkt dat ik het kut bedoel) leeftijd zich zo inzet voor anderen
-
tja
zaterdag 17 december 2011 19:26
Het valt me op zich heel erg mee hoe zwaar het valt. Het team waarin ik werk is ontzettend leuk en aan het einde van de dag is er altijd ruimte om erover te praten. Wat betreft mijn familie.. ik heb er eigenlijk totaal geen moeite mee. Enerzijds vind ik dat ontzettend kil van mezelf, maar tegelijkertijd vind ik het heerlijk dat ik het zo kan loskoppelen. Een tante van mij is nu terminaal en krijgt nu behandelingen die ik zelf ook geef. Tijdens mijn werk ben ik daar echt totaal niet mee bezig eigenlijk.
@ gewoon ik: jammer dat je HBO-V zo ervaren heb. Ik volg deze opleiding nu maar dan aan de HVA (amsterdam) en ik vind juist dat ik goed opgeleid wordt. Er zijn natuurlijk wel aantal vakken die ik niet echt goed vindt uitgevoerd (bijvoorbeeld ethiek), maar voor de rest heb ik het juist positief ervaren. Zeker tijdens stage ben ik ontzettend goed begeleid en nu ook weer. Ik ben het ook niet echt met je eens als je zegt dat HBO-V geen meerwaarde heeft boven MBO-V. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat MBO verpleegkundige slechter zijn. Maar met hbo v ga je gewoon veel dieper in op theorie, het klinisch redeneren en het evidence based practice werken.
Weer even terug naar Roze je kan gewoon hbo v doen hoor als je je mbo heb behaald naar je middelbare schoolprestaties wordt niet meer gekeken. Je kan het juist door je mbo diploma verkort doen. Daarnaast kan je ook specialisaties doen zonder hbo v diploma (bijv. oncologie vplk in antonie van leeuwenhoek ). Ik hoop dat ik met deze reactie niet arrogant over kom ofzo, want ik kijk absoluut niet neer op MBO V, het feit dat iemand HBO-V heeft gedaan zegt niets over dat hij/zij betere verpleegkundige zou zijn ofzo. -
Gewoon ik
zaterdag 17 december 2011 20:02
@ tja:
Gelukkig dat jij de opleiding wel positief ervaart! Het kan ook aan de opleidingsplek liggen, mij frustreerde het HBO-systeem heel erg in Nijmegen, dat eeuwige reflecteren enzo (báh), ik had het idee dat ik niks leerde en eerlijk gezegd leer ik op mijn huidige opleiding (medische psychologie dus) een stuk meer over het menselijk lichaam en pathologie dan ik op het HBO ooit heb gedaan. Ik kon niet eens bloedprikken toen ik in het 3e jaar op mijn stage kwam, erg slecht. Gelukkig voor jou dat je wel goed begeleid bent tijdens je stages en dat de lessen wel bevallen, bij mij was dat bedroevend slecht (en dat zal uiteraard ook mijn negatieve herinnering aan de opleiding gekleurd hebben). Ik hád zelfs amper les en ook geen 'vakken', alleen vage blokken en er werd nooit literatuur behandeld.
Je hebt natuurlijk gelijk wat betreft het 'evidence based' werken, maar ik vond dat in de praktijk heel weinig blijken. Waar ik stage liep deden MBO'ers en HBO'ers praktisch hetzelfde werk en gaven ze zelf aan 'bij voorkeur' vaak MBO'ers aan te nemen omdat die én goedkoper én praktischer ingesteld waren. Maar ik had qua begeleiding een rotstageplek, en mijn ervaring is extreem negatief (heb gewoon pech gehad toen), dus pin me er niet op vast, ik zeg absoluut niet dat dit voor de gehele opleiding en alle stageplekken geldt.
Ik was ook gewoon qua persoon geen goede 'verpleegkundige' (zoals ik al zei ben ik niet goed in 'praktisch' werk en veel beter in wat ik nu doe), dus mijn ervaringen zijn sowieso maar relatief in die zin.
Ik vind het desondanks nog steeds een erg mooi beroep (zowel HBO-verpleegkundige als MBO-verpleegkundige) en als ik 'later' in het kader van onderzoek weer met verpleegkundigen samen zal moeten werken dan zal ik dat ook weer met plezier doen. Iedereen doet waar-ie goed in is en het is allemaal dankbaar werk, als het om mensen gaat die een rotperiode doormaken... -
Roze
zondag 18 december 2011 12:20
@ tja. Klopt, ik zou ook best HBO-V kunnen doen, maar voor mijzelf zit daar niet veel meerwaarde aan. Ik wil inderdaad uiteindelijk een specialisatie doen via een interne opleiding of iets dergelijks. Misschien wil ik de oncologie kant op, maar de SEH trekt me ook erg aan.
Ik heb mijn laatste twee jaar BBL gedaan en op die manier heb ik veel geleerd. Over het MBO ben ik zeer ontevreden, wat Gewoon Ik schrijft herken ik ook terug. Ik heb bijv. alleen het eerste twee jaar anatomie gehad, de jaren daarna mochten we onze lessen kiezen. Ik heb op verschillende afdelingen gewerkt tijdens mijn opleiding, maar nu ik echt verpleegkundige ben leer ik wat ik moet weten. Ik kon niet eens een ECG maken toen ik van school af kwam. Klinisch redeneren kregen we wel les in, maar alleen het laatste jaar. Ook kregen we geen toetsen, waardoor ik kennis heb over de afdelingen waar ik heb gewerkt (neuro, ortho en interne MDL), maar vraag mij iets over de longen? Dat leer ik nu, nu ik écht zelfstandig moet werken.
Erg jammer. Ik denk dat de opleidingen door heel Nederland vele malen beter kunnen, er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen. Ik heb mijn opleiding in Alkmaar gedaan, daar hoor ik ook slechte ervaringen over In Holland. Maar goed, ik denk dat je dat ook wel houdt.
@ *.Angel.* Leuk dat je me gaat volgen!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 feb 2012 Tattoo ( 9 )
- O 05 jan 2012 Poging tot doodslag ( 1 )
- O 02 jan 2012 Johnny Depp
- O 20 dec 2011 Verplegen is.. ( 2 )
- O 20 dec 2011 Even lachen ( 5 )
- O 17 dec 2011 Today is a gift. ( 10 )