Treinreis+Levensdoel gevonden

Brak en moe, totaal gesloopt verliet ik mijn huis. Het was 5:40 en ik liep naar mijn auto. Pakte me jas met me peuken en liep richting de bus. Ik werkte mijn nicotine ontbijt zo snel mogelijk naar binnen en iets voordat de bus kwam was ik klaar. In de bus viel ik weer inslaap, en geen standaard OV-slaapje maar een goede ochtend rust. Dus toen A instapte sliep ik lekker door. Terwijl ik met Robin Hood en Little John Sherwoodforest aan het verdedigen was reed de bus rustig door. De veldslag was gigantisch, de sherrif van Nothingham had zijn beste mannen opgeroepen. Op het moment dat we bijna gewonnen hadden en ik de sherrif wou grijpen zag ik de spoorbomen opdoemen uit de mist. Bestemming bijna bereikt dus. Zij stapte iets eerder uit maar op het perron haalde ik haar in. Eerste groet, eerste grap, eerste lach. In de trein veel gelachen, soms om een grap en soms gewoon naar elkaar. En buddahverdomme zeg, wat is haar lach mooi. Ik houd van lachende mensen, het straalt toch een soort van positieve energie uit. (woooow wordt wel een beetje zweverig hier) Maar het mooiste van deze treinreis was het feit dat ik bijna geen idee heb wie zij is. Ze zou makkelijk een seriemoordenaar kunnen zijn, hoewel.. met zo'n lach kan dat niet nahnah.



En die ochtend ontdekte ik mijn levensdoel. Er is niets in de wereld waar ik meer van geniet dan
Lachen en laten lachen!
Later die avond met een vriendin nog veel meer gelachen, met haar is het altijd geweldig. Denk dat er in elk uur zo'n 50 minuten gelachen wordt, als het niet meer is. En zoals Shakespeare ooit eens zei; To laugh or not to laugh. & "Een lach! Een lach! Mijn koninkrijk voor een lach!"
21 nov 2009 - bewerkt op 21 nov 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van gooffather
gooffather, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende