truly me: me myself and I

okay, nu ga ik het eens opschrijven. hoe en wat ik ben. zonder me schuldig aan niemand te voelen. ik ga schrijven zonder op backspace te drukken, anders delete ik de werkelijkheid. er is niemand die mij begrijpt. ik begrijp mezelf niet eens.

er zijn dingen die ik ontzettend aanmezelf haat. mijn lichaam bijvoorbeeld. maar ook wat ik zeg, ik zeg altijd de verkeerde dingen. dingen die ik niet hoor te zeggen.

ah, ik ben nu al helemaal verkeerd begonnen. that is me on the outside. dat is wat ik tegen mensen zeg. bij mij zit het anders. kijk, in mijn hoofd is er nooit rust. het is me vs myself. ik dwing mezelf tot zo, terwijl ik er anders over na denk. ik schreeuw in mezelf dat ik lelijk ben, dat ik dik ben, dat een idioot ben dat het nooit wat zal worden met mij. dat ik netzogoed zelfmoord kan plegen. aan de andere kant wil ik het niet geloven wat ik tegen mezelf zeg. maar die kant (zou het zelfvertrouwen zijn?) is te zwak. vaak is hij in balans met de andere kant, maar vaak is hij aan het verliezen.

eigenlijk is het veel ingewikkelder, maar ik kan het niet anders uitleggen. ik snap het zelf niet eens. misschien zijn het maar hormonen, de pubertijd. maar misschien ben ik het. zal ik over 5 jaar (ik ben nu 16) nog steeds zo over mezelf denken? ik hoop het niet, maar ik dnek het wel.

ik haat mezelf omdat ik mezelf zo geweldig vind. dat omschrijft mij eigenlijk wel een beetje. ik wil de mooiste zijn, ik wil de beste zijn, ik wil de stoerste, de relaxte, de populairste, de liefste, etc. zijn. maar ik WEET dat dat niet zo is. dat ik dat helemaal niet ben! en dan zakt de moed weer. soms kijk in in de spiegel: je bent mooi, waarom vallen jongens niet op je? andere keren kijk ik inde spiegel: lelijk beest dat je bent, vind je het gek dat jongens niet op je vallen?! en draait het nu allemaal om jongens? nee, niet alleen. ik kan nooit eens mezelf zijn. ik doe een masker op als ik naar buiten ga. maar ook als ik binnen ben. zelfs in mijn eigen mested up mind doe ik een masker op. ik weet geneens wie ik ben! ik moet er altijd goed uitzien heb nooit de juiste look. ik kan niet opstaan en naar buiten gaan. ik moet eerst wakkerworden, douchen, haren kammen, make-up op doen, gezichtscrème opdoen, juist kleren aan... en dan nog bepaalt mijn mood hoe ik er uit zie. zie ik er uitgestorven uit? of juist mooi en full of sunshine?

ik weet het, ik spring van hak op de tak in dit verhaal. maar zo is mijn mind ook! nooit denk ik aan een ding, altijd wel aan meerdere. wat ik ook zo erg vind aan mezelf is m'n luiheid. ik zit nu achter de computer terwijl ik mijn school examens zou moeten leren. lekker snugger!

ik stel iedreen teleur. als ik weer eens een agressie aanval krijg dan verpest ik echt mijn ouders leven. ze zijn depressief vanwege mij. maar ik durf geen zelfmoord te plegen omdat ik een chicken ben en omdat ik weet dat ze van me houden en ik ze nog depressiever zou maken. en dat ka nik niet. maar wat moet ik dan doen? ik ben geen fighter ik heb geen doorzettings vermogen... ik heb ook geen eigen mening. ik pluk altijd mening van iedereen en maak daar een mening-brij van en kies dan wat ik er van zal maken.

ik heb maybe honder keer het woordje 'ik'gebruik. lekker egostisch. ik denk dat ik er nu mee kap, ik huil nu achter de computer. ik ga wel een andere keer door. ik moet wel zeggen dat ik al een aantal x op de 'backspace' knop heb gedrukt. vooral voor typfoutjes en zinnen die ik anders wou beginnen. zie je,ik hou me niet aan mijn eigen woord

seduce

07 jun 2003 - meld ongepast verhaal

Seduce, vrouw, 37 jaar

Tyrael zondag 08 juni 2003 14:58
Je bent harstikke onzeker.. maar dat weet je denk ik zelf ook.. maar ik kan het goed merken. Je hebt een masker op, omdat je je emoties niet durft/wil/kunt laten zien. Bang dat het fout gaat. Je bent nu ook bang dat dat wat je zegt fout is. Door dat masker kun je jezelf niet uiten zoals je zou willen, zoals je zou willen dat mensen je zien. Je wil mensen niet kwaad doen, maar bent bang dat het wel zo gaat zoals het nu is. Ik weet hoe kut het is om je niet te kunnen uiten zoals je wilt, terwijl je niemand kwaad wil doen. Ik zeg dan ook heel vak sorry of verontschulkdig me op[ en andere manier. Heel voorzichtig probeer ik te praten met anderen, maar lukt niet altijd. Soms zeg ik dingen die ik niet wil zeggen, net zoals jou. Dat is je buitenkant die niks met je te maken heeft maar dat een alternatief is. "het is beter om wat te zeggen dan om niks te zeggen" maar dat is het niet. Je gaat je automatisch heel kut voelen als je besef hebt van wat je aan de oppervlakte tegen mensen zegt, hoe je met ze omgaat op een manier die jij niet wil. En dat is een reden dat je je meer gaat afsluiten, je je veel minder op je gemak voelt bij anderen, en je heel ongelukkig wordt. EN dan ga je je afvragen: is er dan niemand die me begrijpt? die ziet dat ik me niet kan uiten zoals ik eigenlijk ben? Kan ik niet beter gewoon stil zijn? En mijn mening niet geven? ja dat zei je ook, je geeft je mening niet. Omdat je denkt dat die niet nodig is, dat je beter die van anderen kunt aannemen, onzeker over jezelf, je denkt dat je toch alleen maar stomme dingen zegt, dat jouw mening aan de oppervlakte eruit komt en het dus weer klote is. Het is zooo belangrijk om je dieper dan de oppervlakte te kunnen uiten, want door de situatie van nu wordt je heel ongelukkig, je gaat je afsluiten, en gaat steeds meer nadenken, en komt zo op gedachten over zelfmoord. Zo is het bij mij ook eigenlijk..
Het gaat om je innerlijk, niet om je uiterlijk, maar ik denk dat je de mooiste/ enz wilt zijn omdat je denkt dat niemand je innerlijk kan zien. Dan maar het uiterlijk, zodat er toch mensen met je om willen gaan, bang dat ze dat anders niet doen. Dat je steeds wisselt van onderwerp in het verhaal is omdat je in de war bent, je weet niet hoe je het allemaal moet zeggen, er komen steeds nieuwe dingen in je gedachten, en die wil je meteen weer opschrijven.

Weten je ouders ervan, hoe jij je voelt, wat er door je heen gaat? Zijn ze daarom zo depressief? Ik denk dat ze hardstikke bezorgd zijn, je bent hun dochter daarom.
Ik durf het ook niet.. er een einde aan maken.. maar dat wil niet zeggen dat je een chicken bent, echt niet. Je durft het niet omdat er dingen zijn die je tegenhouden, maar die wil je niet zien. Je durft het niet omdat je diep in je gedachten zo graag zou willen dat iemand je tegenhoudt. Dit is GEEN uitdaging, maar ik denk dat het zo is.. zo denk ik erover..

En meid, huilen is niet erg..

Heel veel liefs van mij en een knuffel van mij,
Tyrael

PS: veel succes nog met je examens, hoop dat je het haalt, hoef je daar niet meer over na te denken.
Seduce maandag 09 juni 2003 13:34
dr is toch iemand die me begrijpt
Tyrael maandag 09 juni 2003 15:30
Ik begrijp je een beetje ja, ook al ken ik je niet, ik denk dat ik een deel van jou wel begrijp. En vind het fijn om een reactie te kunnen typen door eigen " ervaringen" en dingen die ik zelf heb geleerd, ook al zit ik pas een half jaar "moeilijk te doen". Ben blij dat ik iets voor je kan betekenen, maar ik hoop dat je er wat aan hebt, wat meer zekerheid krijgt of jezelf wat beter leert kennen ( wat eigenlijk onmogelijk is met 1 reactie van mydiary op 1 verhaal van je)

Veel liefs van mij,
Tyrael

O 16 dec 2003 de druppel ( 1 )
O 25 nov 2003 ontdek jezelf
O 14 nov 2003 Lauren Hill
O 01 nov 2003 geheimen bewaren ( 2 )
O 19 okt 2003 kut droom
O 18 okt 2003 gisteravond... grr
O 20 sep 2003 klote...
O 04 jul 2003 boos ( 2 )
O 07 jun 2003 truly me: me myself and I ( 3 )
O 10 mei 2003 Uitnodiging voor koningin Daisy-girl ( 1 )
O 10 mei 2003 hellup, moederdag!
O 09 mei 2003 cake ( 2 )
O 05 mei 2003 lekker genixt
O 04 mei 2003 dodenherdenking ( 1 )
O 04 mei 2003 yeaaaaah!!!

vorige volgende