uit jouw losse handen.

Ik wou je geen verdriet doen,
nee ik wou je geen pijn bezorgen.
Want al zou ik het doen,
je zal me altijd blijven achtervolgen.

Ik was niet sterk genoeg om jou gedag te zeggen,
omdat ik wist dat we het toch weer zouden bijleggen.

Eindelijk al me moed verzamelt,
en ik werd met scheldwoorden bekogeld.
Het was mijn schuld, ik deed niks goed,
afschuwelijk als ik denk dat ik zo werd beïnvloed.

De dag erna ging alles volgens jou weer koek en ei,
ik duwde je alleen maar opzij.
Snap je het dan nog steeds niet?

2 weken later, we kregen weer ruzie.
Nou was de maat vol bij jou.
Je schelde me weer uit,
en riep dat je me niet meer wou.
Ik greep die kans, en vluchtte het huis uit.
Je rende me achterna, en ik keek alleen voorruit.
Niet meer naar het verleden, nee. Nu is het moment.

Eindelijk bevrijd uit jou losse handen,
ben benieuwd waar ik nu zal belanden.