enigskind

Sinds kort heb ik er heel erg moeite mee dat ik enigskind ben.
Vroeger vond ik het al heel erg, had nooit iemand om mee te spelen,
ouders waren altijd aan het werk. Stond bij vriendinnen haar ouders
bekend als; het meisje dat altijd alleen is.

Me ouders waren niet slecht, totaal niet!
Ik kreeg alles wat me hartje begeerde.. Material stuff.
Een broertje of zusje kreeg ik niet.
Deuren dicht geslagen, schreeuwen, huilen, stampen op de trap..
Alleen uit verdriet, dat ik niemand erbij kreeg.

Nu zoveel jaar later, heb ik het er weer moeilijk mee.
Ouders zijn uitelkaar, met wie moet ik het verdriet delen?
Als ze oud worden, en komen te overlijden..
Met wie kan ik dát verdriet delen? "Onze ouders"

Een leuk zusje om mee te shoppen, te stappen, ruzie mee te maken,
omdat ze me leukste shirtje weer heeft geleend..
Een leuk broertje om te plagen dat die verliefd is op een meisje.

Nee, ik zal dat nooit krijgen. Ik zal nooit iemand hebben
met dezelfde ouders. En ik als grote zus wordt benoemd.
08 jun 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van strikee
strikee, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende