Uit knop

Soms heb je wel eens van die dagen/weken of zelfs maanden. In die maanden wou ik dat er een uit knop op mijzelf was, op mijn hele bestaan het liefst.

Heb het gevoel dat ik elke dag meer gezeik krijg. Elke dag moet ik meer en meer voor mensen doen, het zijn vaak kleine dingen die 10 minuten kosten, maar zelfs daar heb ik de tijd er niet voor. Het zijn vaak simpele vragen zoals: ''S, welke router zou ik moeten nemen, is deze goed?'' Of ''S, ik heb een virus op mijn pc kan je er even naar kijken?''. Dit zijn de kleine dingetjes waar ik gewoon geen eens meer energie voor heb. Waarom zou ik energie moeten stoppen in andere terwijl ik het gevoel heb dat ik niks terug krijg (Niet perse in de geld vorm bedoeld).

Omdat ik zo'n goede vriend ''probeer'' te zijn, zeg ik vrijwel nooit nee. Iedereen die een probleem heeft die kan bij me terrecht, en dat weten ze ook. Het probleem is dat als zij hun verhaal doen, ik nja interesse toon of tenminste probeer te tonen zodat zij zich goed voelen.

Een vriendin had al langer door dat het een kleine tijd niet goed ging met me en vroeg al enkele dagen wat er was. Ik kon het niet uitleggen, ik had de energie er niet voor. Vandaag had ik eindelijk de energie om het haar te vertellen. Ik had verwacht en gehoopt dat ze er dieper op in zou gaan, maar het bleef bij 2 oppervlakkige zinnen... daar ging mijn energie. Ik kan beter als voor me houden en binnenhouden, niemand die mijn vertrouwen kan schenden, en er gaat geen energie verloren aan (nutteloos) proberen mijn verhaal te doen.

Maar goed.. ik dwaal af (zoals gewoonlijk als ik een verhaal typ). De uit knop. De knop die alles uit zet. Mij gewoon verwijderd uit iedereens leven, alsof ik nooit heb bestaan. Dat zou ik heerlijk vinden. Niemand meer die zich zorgen maakt, niemand waarvoor ik me zorgen hoef te maken, geen energie kostende gesprekken, maar helemaal niks meer. Alsof ik nooit bestaan heb.

En nee, zelfmoord is nooit een optie, dat doe ik mensen in mijn omgeving niet aan.