Uitstelgedrag

Blegh, ik vind mezelf zo irritant he. Ik moet heel braaf aan m'n portfolio werken, en dan geen leuk portfolio met schetsen en tekeningen en stofstalen, maar een dom portfolio over het maatschappelijk werk.
Vreselijk debiele vragen, die ik vorige periode allemaal beantwoord heb in m'n toetsopdracht, dus als ze die gewoon zouden opvragen bij de administratie, zouden ze alles over me weten, maar ik moet het dus nog een keer gaan typen en die toetsopdracht dan wel als bewijsstuk toevoegen. Ontzettende logica, zoals je merkt.

Maar, zoals gezegd, heb ik er totaal geen zin in en zit ik me steeds dingen te bedenken die leuker zijn om te doen dan werken aan dat portfolio. Het is niet dat ik helemaal niets heb hoor, maar ik heb nog lang niet genoeg, gelukkig heb ik volgende week en die week erna óok nog, maar a.s. maandag hebben we een gesprek met onze studiebegeleider zodat hij ons alvast voor kan bereiden op ons eindgesprek, dus ik moet er nog maar even wat bij typen dacht ik zo. Een hele zin trouwens om te typen .
Mijn uitstelgedrag bestaat vandaag voornamelijk uit: MD bekijken om de minuut, m'n e-mail elke seconde refreshen om te zien of er nou eindelijk alweer eens iemand gemaild heeft, hyves van geliefde vrienden bekijken of ik nog nieuwe roddels weet te vinden en googlen op makelaars in Amsterdam om te kijken of er daadwerkelijk huizen bestaan in de prijsklasse die ik zal kunnen gaan betalen in m'n eentje die tevens nog bewoonbaar zijn ook. Dat is me trouwens gelukt, niet op de plek waar ik wíl wonen, maar goed, er zijn aardig wat leuke huizen te vinden, die ook bewoonbaar zijn. Al zien sommige huizen er toch echt uit alsof er jaren niemand gewoond heeft, want ík zou denken dat je je huis dan wel een beetje opknapt als het aan het vervallen is, maar blijkbaar dus niet.

Goed, nu heb ik dus weer een MD verhaal geschreven, in het kader van mijn uitstelgedrag, over mijn uitstelgedrag. Wat nergens op slaat, maar goed, dat doet er niet toe. Mijn portfolio slaat ook nergens op, want eigenlijk, weet ik helemaal niet wat ik wil gaan doen. Heel slim ook. Ik denk dat ik in dat gesprek maar ga zeggen dat ik nog láng niet aan de slag ga als maatschappelijk werkster omdat ik eerst de wijde wereld wil ontdekken en me dat ook veel leuker lijkt dan nu, 21 jaar jong, al te gaan werken met mensen met stupide problemen terwijl ik waarschijnlijk nog door moet werken tot m'n 70e, als het tegen die tijd niet al standaard is om door te werken tot je dood neervalt, omdat de kosten van de vergrijzing, en de rest van de onzinnige uitgaven van de overheid veel te hoog uitvallen.

Dus dat!