Update 2e kwartaal :')

Zoals gebruikelijk een "Oh, ik had ZO graag wat meer willen schrijven maar druk/geen zin/vergeten/etc" en we zijn er weer. Dus.

Leven sinds de verhuizing is echt ontzettend fijn, man en ik voelen ons op onze plek en inmiddels zijn de kraantjes op het toilet gefixt, we hebben een tweede sleutel van de centrale deur én we hebben zelfs een nieuwe voordeur! We wisten dat de voordeur een beetje gaar was, maar hoe gaar precies kwamen we op een fijne manier achter. Ik had ons namelijk (het zou ook eens niet) buitengesloten en Echtgenoot kon hem zo openduwen.
Voor de lol heb ik de deur nog eens dichtgetrokken en zelfs ik met mijn kippenkracht duwde hem zo open.
Heel erg onchill. We hebben er ook behoorlijk moeilijk voor moeten doen om die deur vervangen te krijgen, want de oude eigenaar, de nieuwe eigenaar en de VVE zeiden allemaal "Niet ik!" op de vraag wie daar dan voor moest betalen - en wij als huurder natuurlijk sowieso niet.
Enfin, het is geregeld en gebeurd en wij kunnen niet met een gerust hart de deur achter ons dicht trekken.
Al is apartmentlife natuurlijk niet helemaal wat we willen, en al helemaal niet gehuurd dus we zijn wel hard op zoek naar wat anders. We zijn ook al bij flink wat huizen in de buurt gaan kijken en hadden ook al een gooi gedaan naar een woning, maar R was eigenwijs toen ik zei dat we gewoon vraagprijs moesten bieden, waardoor we in een biedstrijd terecht kwamen en die hebben we vervolgens verloren. Sad. Hij zegt dat er meer huizen zijn, die beter zijn en waar minder aan gedaan hoeft te worden en oké, true. Maar meh all the same.

Inmiddels heb ik trouwens twee rijlessen achter de rug en eindelijk een afspraak gemaakt met een psychiater voor een pre-keuring. Ik heb namelijk ooit een Asperger-diagnose gekregen en dan moet je op gesprek zodat ze kunnen bepalen of je überhaupt wel mág gaan rijden. Volgens mijn instructeur hoef ik me geen zorgen te maken maar mijn anxiety is er toch erg ongelukkig mee
Toch maar even doorzetten want ik zie vooral de voordelen van een rijbewijs. Ik heb in mijn 20s altijd gevonden dat ik prima overal heen kon met het OV, maar ik heb altijd in een stad gewoond met redelijke treinverbinding en in ZH was dat wel anders. Ik denk ook dat een groot gedeelte van mijn ongelukkigheid daar te maken had met het feit dat ik zo afhankelijk was, omdat het OV daar wél echt heel shitty was.

Anyway.
Gisteren zijn we naar de verjaardag geweest van het zoontje van een vriendin uit die regio, dus dat was weer 2x anderhalf uur rijden en ik vond toch dat de hond oppas moest hebben. Ze zou het prima gewoon thuis hebben gered, we zijn in totaal maar 7 uur weggeweest, dus beduidend minder dan een werkdag en als we haar niet weg hadden gebracht waren we nog minder lang weggeweest maar ik vind het toch een onprettig gevoel om zo ver van huis te zijn en haar dan alleen te laten.
Oppas dus, we hebben haar ondergebracht bij een oude kennis, die is nu hondentrimster maar zij doet ook dagopvang erbij. Snuit heeft zich er prima geamuseerd en het was ook heel leuk om haar te zien spelen met de andere hondjes. Eind mei mag ze weer, dan gaan wij naar een dierentuin in België met overnachting.
Ik had eigenlijk ook wel verwacht dat ze vandaag een regeldag zou hebben na zo'n avontuur gisteren, maar ze heeft vanochtend super meegelopen en ligt nu al een paar uur lekker te slapen