Update

Ik moet zeggen dat het op het moment redelijk goed met me gaat. Ik gebruik de paroxetine nu ongeveer zes weken en tot nu toe heb ik nog steeds geen erge bijwerkingen gehad. Alleen een iets lager libido, waar Bas overigens niet onder lijdt, en wat sneller moe. Verder begin ik nu ook de positieve werkingen te voelen. Ik ben nu veel minder chaotisch in m'n hoofd en schiet niet meer zo snel in de stress. OOk ben ik nu minder lang bezig met dingen obsessief controleren. Kortom, ik voel me gewoon veel rustiger.

Gisteren heb ik de 2e therapiesessie gehad en die was moeilijk. Allereerst ff over de eerste sessie. Toen nam ik een lijst met neuroses mee naar de psycholoog. We hebben hier de 10 ergste uitgekozen en eentje moest ik gelijk aan gaan werken. Verder legde hij me uit hoe we aan mijn zelfbeeld gaan werken, omdat deze nu allesbehalve negatief is.

Tussen de twee sessies in moest ik mezelf dus gaan afleren om niet meer te controleren of de tv wel uit is wanneer ik ergens naartoe ga. Ik heb het meteen afgezworen, waardoor ik in de drie weken die tussen de sessies inzaten slechts twee keer heb gecontroleerd. Best goed of niet dan?

Gisteren was de tweede sessie en de psycholoog vond het erg goed dat ik het checken van de tv zo had kunnen afzweren en geen lijst meer hoefde te bijhouden. Tijdens deze sessie begon ook de therapie om aan m'n zelfbeeld te werken. Ik moest van te voren bedenken welke situatie mijn zelfbeeld het meest onderuit haalde en deze tot in details omschrijven.
Vervolgens kreeg ik een koptelefoon op waar een tikkend klokachtig geluid uitkwam. Toen moest ik de negatieve gedachten de vrije loop laten. Om de 30 seconden vroeg de psycholoog waar ik aan dacht. Aan het begin van deze sessie moest ik mijn beeld naar de eerder genoemde situatie een cijfer. Bij een 1 keek ik op een neutrale wijze naar de negatieve situatie. Bij een 10 keek ik extreem negatief naar deze sessie. Aan het begin gaf ik een 8, halverwege een 9 en op het eind een 8. En deze sessie was zwaar en ondanks de medicijnen sprongen me op een gegeven moment de tranen toch in m'n ogen. Alles kwam weer naar boven en dat is klote. Maar ja, hier moet ik doorheen om weer positiever in m'n vel te komen. De psych gaf ook al aan dat het gewoon zwaar is en moeilijk, maar dat het uiteindelijk beter moet gaan.

Na de sessie was ik, logisch ook, vreselijk somber. Eenmaal thuis ging ik maar ff wat bankhangen om tot rust te komen. Toen kwamen Bas en een goede vriend van hem, J. weer thuis. Ik was vooral lusteloos en totaal niet in de stemming voor grapjes oid. Toen zeiden ze dat ik er nogal moe uitzag. Vervolgens heb maar verteld waarom ik zo somber was en daar gingen ze goed mee om, wat erg fijn was.

Die avond gingen Bas en J. naar de kroeg om de feuten te observeren die dit jaar mee zijn op de introductieweek. Ik ben toen op de fiets gestapt om me al fietsend even lekker af te reageren. Ben naar de Wijthmenerplas gefietst en heb daar even gewandeld. Daardoor kwam ik weer wat tot rust.

Maar goed, de dosis wordt nu in eerst instantie weer opgehoogd naar 30 mg. omdat ik eigenlijk gewoon goed reageer op de medicijnen en omdat de aanbevolen dosis 40 mg. is. Maar als ik op 30 mg. nog beter reageer dan is er ook een kans dat we het bij 30 mg. houden.

Maar goed, tot zover weer een update