Van alles tegelijk

Er lijkt momenteel van alles tegelijkertijd te gebeuren. Laatst heb ik op twee parttime functies gereageerd voor een loondienst baan. Eentje belde me vrij snel en gaf aan dat ze eigenlijk zoeken naar iemand voor 32 uur en niet minder dan dat. Maar, hij zou een en ander nog even overleggen. Het andere bedrijf mailde me ook vrij snel, met een afwijzing. Ik zou niet in het profiel passen. Het was zo’n typische standaard afwijzing, want alle gevraagde kennis en ervaring, had ik.

Ik dacht: ach, weet je. Dit is gewoon een soort teken. Het feit dat ik er niet echt rauwig om ben, zegt vast wat. Ik vind wel gewoon wat werk in opdracht, komt helemaal goed.

En toen ik vorige week naar een oud collega ging, die ik ken van een van mijn freelance klussen, werd dat gevoel toch bevestigd. Deze man heeft een reclamebureau en wil mij vrij breed gaan inzetten als tekstschrijver. Er liggen meerdere toffe kansen daar.

Ook werd ik vorige week door iemand die ik van een netwerkgroep ken, gevraagd of ik een WhatsApp-groepje wilde met marketeers, om zo kennis met elkaar te delen en te netwerken. Ik was er wel een voorstander van en al snel raakte ik in gesprek met iemand die regelmatig teksten nodig heeft. Vanochtend hebben we gebeld en ook hij zag genoeg kansen voor me.

Erbij opgeteld heb ik allemaal nieuwe ideeën voor mijn blogproject, om de inkomsten en bezoekersaantallen van die site te laten groeien. En mijn enthousiasme is weer enorm. Ik voel dat ik bepaalde stappen moet maken voor meer professionaliteit en sowieso: commerciëler denken op dit vlak. En natuurlijk heb ik boeken die geschreven moeten worden voor mijn uitgever. Plus al mijn boeken die ik voor mijn vorige uitgever schreef, bekijken, aanpassen en

Goede, positieve ontwikkelingen dus. En eigenlijk had ik dit moeten weten dat – als ik een beetje moeite zou doen – er wel weer van alles op mijn pad zou komen. En dat solliciteren nergens voor nodig is. Dat ik vooral enorm in de stress raak als ik het gevoel heb in de geldproblemen te komen. Maar dat dit gevoel niet altijd terecht is.

En zojuist, ruim een week later, krijg ik telefoontje van het eerste bedrijf waar ik solliciteerde, dat ze graag met me in gesprek willen. Dus nu heb ik opeens een sollicitatiegesprek komende donderdag voor een parttime baan in loondienst.
Ik ga er gewoon heen donderdag, dan zien we wel weer. Maar bijzonder is het wel weer. Nu sta ik weer voor de keuze: wil ik überhaupt nog wel in loondienst – zelfs al is het maar een paar dagen in de week – of wil ik lekker de ondernemer blijven uithangen?

En ik word deze week ook nog gebeld over de woning waar ik op geboden heb. Ik heb onder de vraagprijs geboden en ik heb geen idee hoeveel interesse er in de woning is. Maar toch. Ook dat loopt nog.

Allemaal afwachten hoe het gaat lopen.

Never a dull moment.