zit thuis
verbitterd
kijkend naar wie er online komen en gaan
wie er lezen en wie er blijven staan
en denk aan verwijten
denk aan benamingen
misschien verwijt ik het wel
en ben ik de verbitterde
en ik denk niet dat ik iemand anders iets kan verwijten
doch het gebeurt wel
en ik kijk
zie hoe ik mijn verbittering en verwijten ophoop
onderbouw ze met theorien
ondersteun mijn eigen idiote gedrag
en zie hoe ik af glij
verder de verbittering in
maar het maakt mij me niet meer uit
dat kleine verlies
na dat ik op gegeven ben dor de maatschappij
kunnen er ook nog wel vrienden bij
die mij niet eens bewust
nee zo sluw zijn jullie niet
laten voor wat t is
misschien uit angst
omdat ik verwijten heb klaar liggen
die jullie donders goed weten
misschien wel de verwijten die ik mezelf maak
misschein de verwijten die jullie persoonlijk raken
wat het ook is
ik zie jullie komen en gaan
zonder een woord te spreken
verbitterd kijk ik toe
want ik kan niet praten
zonder dat
er een opening is
en spijtig
sluit ik ze zelf
als een reactie op jullie
die ik zie
of niet zie
want het is fijn te weten
dat mensen er altijd voor je zijn
behalve als het niet goed gaat
dan kan je op hold staan
en dan worden jou goede gedrag
en jou goede adviesen
volledig in de wind geslagen
misschien ben ik maar verbitterd
over een persoon
misschien over heel wat meer mensen
het maakt ook eigelijk niet meer uit
want ach er is tijd voor dit en dat
er is tijd voor de fijne dingen in het leven
en open mijn scherm maar weer
als de shit komt
of juist dan niet
want misschien krijg je geen bij val
misschien ben ik dan wel boos en verbitterd
omdat je zelf verantwoordelijk bent
en zelf niets doet aan je eigen situatie
net als ik in mijn verbitterde staat
weiger iets te doen mijn leven te beteren
wachtend op de dood
waar mijn vrienden mij opwachten
want in mijn hoofd zijn de mensen dood
die ik lief heb
en jullie heb ik lief
maar jullie zijn in mijn hoofd
zo goed als dood
dit is een schets van mijn verbittering
mijn verval
tot misschien wel zwerver
als er geen wonder gebeurt