verdere ontwikkelingen
In mijn vorige verhaaltje schreef ik hoe verliefd ik op Ilse ben, maar verder schreef ik bar weinig over hoe het nu eigenlijk met ons gaat.
Met Ilse is natuurlijk het meeste gebeurt. Zij groeit hard en ontwikkelt zich goed. Ilse is nu 10 weken oud (nou ja, om 1.27 vannacht pas) en kan inmiddels al aardig wat:
Sinds 8 weken oud slaapt ze door. Ze heeft maar 2 nachtjes niet doorgeslapen. Vorige week was ze steeds rond 6.00-7.00 uur wakker, maar deze week is het zelfs al 7.00 - 8.00uur. Vannacht heeft ze bijvoorbeeld van 11.00uur tot 8.15 geslapen.
HOERA, de serie slapenloze nachten zijn voorbij!! Ik neem aan nog genoeg slapenloze nachten te krijgen, maar hopelijk alleen nog maar een nachtje hier, een nachtje daar, in plaats van iedere nacht. Hierbij wens ik Mariska en andere zwangere MDers veel success met jullie eerste weken!
Sinds acht weken oud lacht ze ook echt. We hadden het al een paar keer gedacht, maar zeker wisten we het niet. Nu lacht ze echt om dingen. 1 van haar favorite dingen is wanneer mama de speen bij haar in de mond doet met het liedje: 'Daar komt een Dummie aangelopen, zomaar in je mondje (doet mondje open) gekropen!' Dat vind ze leuk! Verder lacht ze 's ochtends vaak wanneer ze mij voor het eerst bij haar bed ziet verschijnen- dat is ook errug lief!
De afgelopen week begint ze echt te babbelen. hele 'verhalen' verteld ze aan mama en papa, vooral net na het voeden en wanneer ik haar aan het verschonen ben. Echt lief om naar te luisteren. Je word er gewoon helemaal vrolijk van!
Verder is Ilse een vervente duimelot geworden, net als moeders vroeger was. Ze deed het al een beetje, maar nu is het officeel. Zodra de dummie er niet is pakt ze haar duim, wat wel 's avonds lekker is en 's ochtends- want ze gaat niet gelijk om haar tut krijsen. Aan de andere kant wel jammer, want het is natuurlijk moeilijk af te leren wanneer ze ouder is.
Wat nog meer. Ilse heeft haar eerste immunisatie spuit gehad, ze voelde zich een heel klein beetje ziekjes die dag, maar dat was snel weer over.
Verder heeft ze ook Colic- ik denk dat dat in het Nederlands krampjes heet- dat is wel heel erg zielig. Na het eten gaat ze recht op staat (je kunt haar ook echt niet laten buigen ofzo- ze staat helemaal stijf- en dan schreeuwt ze het uit. Zo zielig-je wilt haar helpen, maar dat lukt niet makkelijk, dus je kunt alleen maar knuffelen en haar proberen te laten boeren. De doctor zegt dat het gelukkig na drie maanden over hoort te zijn, dus dat is over 2 weken ongeveer. Verder heeft de doctor druppels voorgeschreven, maar die helpen niet echt, moet ik toegeven.
En hoe gaat ie verder met ons?
goed hoor! John geneiet van zijn nieuwe baan (begin November mee begonnen) en ik geniet van het thuis zitten. Soms wel een beetje eenzaam, maar omdat we net verhuist zijn heb ik nog genoeg te doen om me mee te vermaken. 24 Januari moet ik weer beginnnen op mijn werk en ik heb er al 3 nachtmerries over gehad- voornamelijk waarin ik droom dat ze me niet meer terug willen. Het ging eindelijk goed op mijn werk- mijn team accepteerde me als hun baas en werkte goed met me mee- in plaats van tegen mij - en nu ben ik bang dat ik weer opnieuw moet beginnen met dat opbouwen. Ik dacht dat ik er niet zo erg mee zat, maar na die drie dromen, denk ik dat ik er onbewust toch best veel mee bezig ben.
Verder zijn we onze huiskamer aan het verbouwen- we zijn nu bijna klaar met verven en gaan aankomend weekend het laminaat leggen. Ik ben zo enthousiast er over. Kan niet wachten tot we er in zitten. We hebben een aparte diner kamer, waar nu onze nieuwe bankstel (driepersoons, tweepersoons en stoel) staan en onze oude bank en stoel (we wilden niet met verfkleding op de nieuwe banken gaan zitten) het is daardoor een erg knusse 'make shift' huiskamertje geworden- waar de box ook nog eens staat- maar het is beter dan wanneer we alleen de huiskamer hadden gehad en daar hadden moeten werken en wonen de afgelopen weken. We hebben de huiskamer namelijk goed onder handen genomen en laten stuken, een nieuwe radiator er in laten zetten (was alleen een open haard) en nieuwe electriciteits punten in laten zetten. We zijn er du al een paar weken zoet mee.
Maar goed, dit is dus zo'n beetje waarom ik zo lang niets meer van me heb laten horen- dat, en het feit dat het heel lang duurde (tot deze week) tot ik Broadband had in ons nieuwe huis. Ik beloof weer meer te schrijven en te lezen!
groetjes Imke
Dutch Bird, vrouw, 45 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende