verdwenen

daar zit je dan zondagmiddag.
wachtende op de maandag.
de dag waar ik al maanden tegen aan en tegelijkertijd op kijk.
de dag dat de aanrichters van veel verschikkelijkheid verwijderd gaan.
de dag die zal beginnen zonder eten en drinken.
het zweet loopt mij werklijk al door de oksels als ik denk aan wat komen gaat.
En toch is daar een lach die kijkt naar wat mij hierdoor te wachtn staat.

in mijn gedachten zie ik het al helemaal voor mij.
meegenomen naar die kamer waar et allemaal gaat gebeuren
ik maak er niks van mee maar in gedachten is het al 100 keer beleefd.
de dagen er na zullen elendig voelen.
niet eten moeten drinken.
maar na een week is de ellende vast voorbij

dan zijn ze eruit
verdwenen uit mijn leven en zullen ze nooit meer terug komen.
de ellende lingen
de 2 waardoor ik uitgaan feestje school winkel uitjes vakantie etc heb gemist.
dan zijn ze veilig opgeborgen in een bekertje
EINDELIJK

mijn amandelen gaan eruit.