Vergeten verhalen van vroeger

Toen ik nog een klein 'suxje' was hield ik al van verhalen. Ik verheugde me op avonden dat één van mijn ouders een verhaaltje voor het slapen gaan zouden vertellen.

Wanneer er regenachtige dagen of weekenden waren schreef ik als peuter altijd boeken. Mijn boek bestond dan uit een dubbelgevouwen A4-tje, waar ik mijn verhaal op kwijt kon. Dat verhaal bestond bestond uit prachtige lijntjes en krabbels in schitterende kleuren.

Zodra mijn boek af was, zette ik al mijn knuffels op een rijtje op mijn bed en plofte er zelf voor. Trots - met mijn nét uitgegeven boek in handen - begon ik verhalen te vertellen aan mijn knuffels om ze daarna ook in bed te stoppen en ze welterusten te wensen.

Ik wilde niets liever dan ècht leren schrijven. Ik smeekte mijn ouders en mijn grote broer om het mij te leren en van allemaal kreeg ik hulp waardoor ik al op vrij jonge leeftijd kon lezen en schrijven.

Boeken lezen was een van mijn favoriete hobby's. En nog steeds doe ik dat graag. Maar verhalen schrijven heb ik ook jarenlang gedaan, van kinds af aan. Eerst op velletjes papier en daarna in schriften. Vanaf het moment dat ik een eigen computer kreeg op mijn zevende ( geërfd via papa's werk ) was Word mijn beste vriend en tikte ik er flink op los.

Dagen- en wekenlang heb ik geschreven. Jaar in, jaar uit. Ik wilde dan ook schrijfster worden en dat schreef ik dan natuurlijk vrolijk bij het vakje 'Droomberoep' in alle vriendenboekjes die ik ontving van vriendjes en vriendinnetjes.

Jaren en jaren later. Of eigenlijk nu. Dit moment. Vraag ik mij nog wel eens af hoe mijn verhalen allemaal gingen. Een aantal herinner ik nog, maar de meeste zijn vergeten. Verdwenen.


Nog steeds schrijf ik graag, en om die reden ben ik vandaag lid geworden van mydiary.