verhaal 10: het gevoel

Ik ben een gevoelsmens.

Deze tekst had waarschijnlijk beter kunnen verschijnen voor verhaal 9, maar ach. Samenhang bestaat toch alleen maar wanneer je die zelf vormgeeft.

Het gevoel, alle gevoel, is in essentie niets anders dan wat liefde in essentie is; een gevoel. Dit lijkt een cirkel maar ik denk dat ik die kan verhelderen. Mijn belangrijkste zorg hierbij is om aan te geven dat gevoel niet en nooit particulier is. Sociale interactie wordt vaak gedacht als verbale communicatie, aangevuld met lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen, zeg non-verbale communicatie. Wat volgens mijn systematisch onderbelicht is gebleven is de universaliteit van het gevoel. Mijn gevoel kán jouw gevoel zijn en vice versa.

Gevoel zijn non-verbale gedachten. En ze verschillen van echte gedachten aangezien de meeste gevoelens niet naar believen opgeroepen en weggestuurd kunnen worden. Gevoel is bepaald, extern. Gevoel doet ons in contact staan met de wereld nog voordat we op de wereld zijn (nl in de baarmoeder).

Wat mij altijd al gefascineerd heeft is de ongelooflijke accuratesse van het gevoel. Ik heb te vaak meegemaakt dat ik iemand zo haarfijn aanvoel om te zeggen dat daar niet meer achter kan zitten. Gevoel is, zo luidt mijn hypothese, als een soort ether. Alles is doortrokken van het medium waarbinnen gevoel plaatsheeft. Wij organismen bewegen ons daar doorheen en voelen dus. Dit medium is gevoel; het is waar liefde plaatsheeft, maar ook verdriet, geluk, tevredenheid, etc. Wat depressie en manie overeenkomstig hebben is het medium waarbinnen ze plaatshebben.

Dit idee biedt interessante aanknopingspunten voor een aantal bijzondere fenomenen. Ten eerste is er een nieuwe vorm van communicatie mogelijk, namelijk eentje waarin twee organismen/subjecten voelen wat er bij de ander speelt. Deze vorm van communicatie is doorgaans zuiverder dan verbale communicatie aangezien het gesproken woord heel makkelijk gemanipuleerd wordt.

Een andere fenomeen dat mijn aandacht trekt is het voorbeeld van de dierentuinen ten tijde van de tsunami in Azië. Alle dierentuinen waren namelijk leeggelopen; de dieren hadden zichzelf in veiligheid gebracht. Ze voelden het gevaar aankomen, wat mogelijk is aangezien alles zich in dit medium begeeft.

Wederom zijn mijn woorden op papier minder duidelijk dan de ideeën in mijn hoofd, maar hey, 't is pas verhaal 10.