verhaal deel 10!

sorry voor t langw wachten ik heb besloten zelf door te gaan met t verhaal. aangezien maaike's words nog steeds down is. dus bij deze:



Hij overhandigte Dorian een pakje. “Dank je, je kan gaan.” Antwoorde Dorian. Het mannetje buigde diep en holde weg. Dorian sloot de deur en liep naar de kamer. Esther keek verbaasd van de deur naar Dorian. “Wat was dat? Wie is Idena? Toch niet een reserve verloofde?” vroeg ze twijfelachtig. Dorian keek Esther lachend aan die nu in de deur opening stond. “Kom hier schatje. Dat was een dienaar, dit is voor jou en Idena is mijn moeder.” Zei hij lachend. Met een rood hoofd liep ze naar hem toe, shit, ze had net zijn moeder belachelijk gemaakt. Ze ging naast hem zitten. “Maak open dan, ik moet me nog klaar maken voor vanavond en veel tijd heb ik ook niet.” Dorian lachte, ze hadden nog 3 uur en zij wilde zich al klaar maken. Hij opende het pakje. Uit het pakje haalde hij een lange bordeaux rode jurk. Esther liet een kreetje horen van opwinding, want ze vond de jurk echt prachtig. “Ok, ik ga me omkleden, doe maar wat.. Ik zie je als ik klaar ben.” Zei Esther ze graaide de jurk uit Dorians handen, gaf hem snel een kusje en rende naar boven. Maaike zat naast Aries, ze wist niet wat ze moest. “Aries, het spijt me echt, ik wilde Lucas pijn doen, niemand anders.” Aries zuchte. “Ik weet dat je spijt hebt, maar daar gaat het me nu niet om, het feit dat dit amulet gevonden is. Dat het in handen was van een mens, de ondergang van onze wereld was zo dichtbij.” Zei Aries zacht. “Nu is er een ander onderwerp dat ik met je wil bespreken.” Maaike keek naar Aries, zijn gezicht stond ernstig. “wat dan Aries?” vroeg Maaike zenuwachtig. “over jou en Lucas.” Maaike zuchtte, hier had ze geen zin in.”Jullie machtsstrijd is vermoeiend. Iedereen ziet dat jullie veel voor elkaar voelen, en jullie proberen dat hardnekkig te ontkennen. Jullie maken jullie eigen leven en elkaars leven stuk. Het wordt tijd dat jullie dat veranderen. Het wordt tijd dat jullie elkaar accepteren.” Maaike keek hem schuin aan. “Ik heb niks te accepteren. Mischien dat Lucas wat moet accepteren, maar daarvoor moet je bij hem zijn.” Om ervoor te zorgen dat Aries niet weer verder ging vervolgde ze er snel achteraan:”Ik ga naar bed, ik ben moe, weltruste.” Voordat Aries nog wat kon zeggen stond maaike op en liep naar haar kamer. Aries schudde zijn hoofd. Hij wist dat Maaike niet van plan was om haar kamer nog te verlaten. Hij besloot om even langs Dorian langs te gaan, misschien had die een idee. Binnen enkele seconden stond hij voor Esther huis. Esther was nog steeds bezig zich klaar te maken. Ze had net uitgebreid gedouched en was nu haar haar aan het droog fohnen. Ze was ontzettend zenuwachtig voor vanavond. Hoe zouden zijn ouders zijn, wat zouden ze willen? Beneden zag Dorian Aries voor het raam en deed de deur open. “Aries, wat kom jij hier doen?” Vroeg Dorian. Aries liep naar binnen. “Maaike en Lucas..” “Wat heeft Lucas nu weer gedaan?” “Niks speciaals, we moeten een manier vinden dat die twee stoppen met vechten en voor hun gevoelens uitkomen, dit is niet normaal. Ze worden beide gek en onschuldige gaan dood.” Hij keek naar Dorian. “Naja, ik bedoel, onschuldige gaan dood zonder oorzaak, op een gruwelijke manier.” Dorian lachte “ik weet wat je bedoelt. Maar ik weet nu ook geen oplossing. Verder zijn er nog meer belangrijke dingen die gebeuren. Ik moet met Esther naar mijn ouders en Maaike’s droom.” Aries knikte.”Ja, Maaike’s droom voorspelt weinig goeds. Maar wacht, zei je nou dat je Esther meeneemt naar jou ouders? Hoe dat zo?” Dorian haalde zijn schouders op “Geen idee, dat merken we vanavond. Ze zal in iedergeval veilig zijn.” Aries zette zich neer in de bank tegenover Dorian. “Waar is Esther eigenlijk?” “Boven, ze is al bijna 2 uur bezig met zich aan te kleden.” Dorian en Aries glimlachte. Toen hoorde ze Esthers stem van boven. “He Aries, wat doe jij hier? Naja, vertel zo maar. Zijn jullie klaar?” De jongens gingen richting de trap zitten. Esther liep naar beneden. De bordeaux rode jurk viel mooi om haar lichaam. Ze had haar haar een beetje gekruld en een beetje make-up op. Dorian keek naar Esther. “Je ziet er beeldschoon uit.” Zei hij. Aries knikte. “Zeker, ik moet nu weer gaan, Esther heel veel succes en plezier vanavond.” Hij gaf Esther een kusje op haar wang en schudde Dorian zijn hand. “Dorian let goed op Esther, en wij praten later.” Dorian knikte en liet Aries uit. “Zullen je ouders me aardig vinden?” “Hoe kunnen ze je niet aardig vinden?” lachte Dorian en hij gaf Esther een kus op haar wang. “e zullen maar gaan, we hebben nog een half uur om daar te komen, ik wil niet te laat zijn” zegt Esther. Dorian lacht. “Al gaan we om negen uur weg, we zijn op tijd. We swiften er heen.” “Swiften?” “Ja, dat wat we laatst deden. Van de ene plek heel snel naar de andere, dat heet swiften.” Esther keek hem aan en knikte haar hoofd. Ze geloofde het allemaal wel. Onder tussen was Maaike nog steeds wakker. Ze liep naar de deur en luisterde of ze Aries hoorde. Ze had trek, maar geen zin in nog een preek. Toen ze niks hoorde deed ze zacht haar deur open en keek naar de kamer. Aries was er niet. Langzaam liep Maaike de kamer in en door naar de keuken. Aries moest niet zo zeuren vond ze. Lucas was de gene die aso deed, zij niet. Lucas zijn schuld niet de hare. Zeker weten. Ze was net bezig een snack te pakken toen Aries binnenliep. “Ik dacht dat je sliep?” vroeg hij. Maaike mompelde dat ze trek had en liep weer terug naar haar kamer. Aries zuchte. Mensen zijn moeilijk te bregrijpen, maar mensen vrouwen zo mogelijk nog moeilijk. Aries zette zich neer aan zijn schrijftafel. Hij zou lucas een brief schrijven, eentje waarin hij het hem ook eens goed duidelijk zou maken. Lucas was net geroepen door Idena. Meteen liep hij naar Idena’s kamer die zich nog aan het klaar maken was voor het bezoek. “Lucas” zei Idena, “Het lijkt mij slim als jij vanavond niet bij het gesprek aanwezig bent, het lijkt mij verstandig als jij in jou kamer gaat nadenken over jou keuze. Ik heb namelijk je vader gesproken en door de huidige situatie zal het niet lang duren voor hij besluit dat jij en Selest zullen trouwen.” Lucas keek naar zijn moeder, hij was helemaal niet van plan om bij het gesprek aanwezig te zijn en ook niet om op zij kamer te nadenken. Hij was geen klein kind meer en als hij wilde denken deed hij het wanneer het hem uit kwam. “Ik begrijp het moeder, ik zal jullie vanavond niet storen.” Idena keek lachend naar haar zoon. Lucas keerde zich om en liep de kamer weer uit. In de gang swifte hij weg. Hij was van plan om vanavond zich te voeden met het mooiste mens dat hij op dat momen kon vinden. Hij zou haar langzaam verleiden en haar bijten op het moment dat ze het het minst zou verwachten. Al snel was het negen uur. Idena en Malfus zaten in de zitkamer te wachten op hun bezoek. Idena zat rustig op haar stoel met een drankje in de hand. Malfus zat het ene moment en ijsbeerde het volgende moment, hij was zenuwachtig. Het feit dat er vanavond een MENS in zijn landhuis zou zijn, de vriendin van zijn zoon, er zou over gepraat worden!
“Kom we gaan.” Zei Dorian tegen Esther en sloeg zijn armen om haar heen.Hij voelde de zenuwen is Esthers lichaam terwijl ze haar armen om zijn nek sloeg. Esther kneep haar ogen dicht, ze voelde een windvlaag, haar voeten kwamen even van de grond en toen raakte ze de grond weer. Esther deed haar ogen weer open. Ze stonden voor een groot donker landhuis. “Ik heb zwaar de zenuwen..” zei Esther zacht. “Dat hoeft niet, ik blijf bij je en ze hebben gezegt dat je veilig bent. Ik was hier niet naar toe gegaan als ik ook maar even dacht dat er jou iets zou kunnen gebeuren.” Dorian lachte en pakte Esthers hand. Esther zuchte terwijl ze samen met Dorian de trap op liep naar de deur. Dorian deed de deur open en esther zag een gigantishe hal. Aan de muren hingen vele schilderijen en aan het plafond hingen grote gouden kroonluchters. “Ik denk dat ze in de zitkamer zitten.” Zei Dorian en hij opende de deur aan de linkerkant. Idena en Malfus keken naar de deur die zojuist open was gegaan. In de deur opening stond hun oudste zoon met daar achter een mooi en heel bang meisje. Idena stond op en liep naar Dorian. “Dorian, fijn je weer te zien.” Zei ze terwijl ze Dorian omhelsde. “Moeder, dit is Esther.” Zei hij terwijl hij Esther naar zich toe trok. Idena liet hem los en stak haar hand uit naar Esther. “Hallo Esther, welkom. Fijn je te ontmoeten. Mijn naam is Idena” Zei ze met een vriendelijke lach. “dank u,” zei Esther. Malfus kwam ook aan lopen. Hij had zijn zenuwen weer een beetje onder controlle en liep regel recht op Esther af. “Ik ben Malfus. Ik kan zien waarom Dorian jou koos inplaats van een van zijn eigen soort.” Zei hij met een zenuwachtige lach. Ook Esther lachte zenuwachtig. “ga zitten, willen jullie wat drinken?”vroeg Idena. Dorian en Esther schudde hun hoofd en namen naast elkaar plaats op de bank. Idena en Malfus namen plaats op de stoelen tegenover hun. Na een tijdje in stilte hebben gezeten vroeg Dorian “Waarom hebben jullie ons laten komen?” Idena keek hem aan, alsof ze gestoord werd in haar gedachte. “Vanwege jullie natuurlijk. Dorian we willen je gelukkig zien. En blijkbaar maakt Esther je gelukkig,” ze lachte vriendelijk naar Esther “Maar je weet wat er mogelijker wijs kan gebeuren als die nou je weet wels er achter komen.” Idena werd in de rede gevallen door Malfus. “Juist, dus voor onze en jullie veiligheid is het wel zo slim als je haar verandert.” Esther schrok. Al vond ze het helemaal niet zo’n slecht idee. Dorian aan de andere kant begon te koken. “Dorian rustig maar, je vader bedoelt het niet zo, al zie ik aan je vriendin dat zij het minder erg vind dan jij.” Iedereen keek richting Esther. Die haar schouders een beetje ophaalde naar Dorian. Ze vond dat idee van veranderen best wel een goed idee. Goed ze wist ook wel dat er negatieve dingen aan hingen, maar ze vond het veel erger dat zij oud zou worden terwijl Dorian, de gene van wie ze zo intens veel hield, eeuwig zou leven. Zij wilde dat ook en dan voor eeuwig bij hem. “Dorian, geen van ons zegt dat je nu moet besluiten. Maar hou rekening met de gevolgen als de andere erachter komen dat jij een mens heb erkent..” Idena kon haar zin afmaken. “Hoe weet u dat? Hoe weet U dat ik haar erkent heb?” Riep Dorian. Esther snapte er niks van, ze wist niet eens wat erkennen was. Ja dat een vader zijn kind kon erkennen dat wist ze, maar dat zouden ze nu niet bedoelen. “Ik weer dingen, maar daar gaat het nu niet om. Je bent mijn zoon en ik wil je gelukkig zien. Esther maakt jou gelukkig dus wil ik haar veilig zien. Wat als een Engel er achter komt?” Dorian was stil, Esther zag dat hij nadacht. Ook Esther dacht na..Dat briefje van Maaike, over die Engel die Lucas doodde.. Blijkbaar bestaan engelen dus echt en zijn ze niet zo vriendelijk als ze hoopte. Mischien betekende Maaike’s droom wel iets. Ze wilde het Dorian vragen, maar bedacht dat het nu de tijd niet was. “Tot je je besluit hebt gemaakt is het mischien veiliger dat jullie hier komen wonen. Hier komt geen engel binnen. Het is geen moeten, ik wens jullie alleen maar veiligheid.” Esther keek naar Dorian. Waarom wilde hij haar dan niet gewoon bijten? Stonk ze? Wilde hij gewoon een avontuurtje en niet iemand voor eeuwig? En wat was dat erkennen? Idena pikte de laatste vraag van Esther op. “Erkenning is iets wat normaal gesproken alleen voorkomt bij vampieren. Het betekent dat 2 zielen elkaar gevonden hebben en onmogelijk ooit nog gescheiden kunnen worden. Zou de 1 sterven, dan sterft de ander ook. Het is het diepste gevoel van liefde. Ontkenning zorgt dan alleen voor pijn.” Esther moest lachen. Ze dacht aan Maaike en Lucas. Die hebben elkaar ook vast erkent en doen elkaar en hunzelf pijn met dat te ontkennen. Ze glimlachte naar Dorian, hij wist meteen waar ze aandacht en lachte terug. “Nou. Wat zeggen jullie? Blijven jullie hier? Of verander je haar meteen?” vroeg Malfus quasi opgewekt. Esther moest nu hardop lachen door de toon waarom Malfus het zei. “Wat wil jij Esther?” vroeg Dorian. “Nou, nu ik dat heb gehoord van die Engelen en Maaike’s droom enzo, en het feit dat je me niet wil veranderen..En het feit dat ik dus geen doodswens heb..Lijkt het me slimmer om hier te blijven.” Ze keek vragend naar Dorian. Hij zuchtte. “Ok, als je het zeker weet. We zullen wel spullen voor je moeten halen en Maaike inlichten.”O shit. Esther had niet aan Maaike gedacht. Wat zou die denken nu ze zo panisch was voor vampieren? Ze wilde Maaike niet banger maken dan dat ze was, maar ze moest Maaike wel vertellen waar ze uithing, voor het geval dat. Esther keek naar Dorian “Hoe moet ik het haar vertellen?” vroeg ze hem. “Maaike, is een vriendin van je?” vroeg Malfus. Esther knikte. “Malfus, wil jij even zo vrij zijn om tegen de bediendes te zeggen dat ze een kamer voor Dorian en Esther klaar willen maken, ik denk dat ze samen 1 kamer zullen delen.”ze keek lachend naar Dorian en Esther. Zonder een woord te zeggen liep Malfus de kamer uit opzoek naar een bediende om het door te geven. “Esther,” zei idena “Het likt me slim als je niks tegen Malfus zegt over Maaike en Lucas.” Dorian keek verbaasd naar zijn moeder. Hoe kon ze dat nou ook weten? Esther knikte. Ze wist niet waarom ze niks mocht zeggen maar had geen zin in ruzie. “Ik wil je alvast van harte welkom heten bij onze familie. Dorian zal je alle regels uitleggen die hier gelden. Zolang je hier in huis bent zal niemand jou hier wat aan doen. Die regel is gesteld. Onze dienaren zijn nu ook de jouwe.” Idena stond op “Ik zal jullie nu alleen laten, ik merk dat jullie wat te bepraten hebben.” Ze knikte naar Dorian. Toen hoorde Dorian haar stem in zijn hoofd “Zij is klaar om te veranderen, het wachten is alleen op jou.” Dorian schrok even en keek snel van zijn moeder naar Esther en weer terug. Toen liep Idena de kamer uit. “Aardige ouders” zei Esther. Dorian knikte alleen. “Zullen we je spullen halen? Of eerst langs Maaike?” vroeg hij. Esther dacht na. “Laten we eerst maar langs Maaike gaan. Dat is het belangrijkste..” Dorian stond op en stak zijn hand uit naar Esther. Esther pakte zijn hand en stond op. Hij sloeg zijn armen om haar middel en zoende haar. Op dat moment ging de deur van de zitkamer zachtjes open en door de smalle opening keek Selest de kamer binnen. Toen ze Esther en Dorian zo zag schrok ze en ze begon te gillen. Esther schrok ervan en maakte een sprongetje. Dorian lachte. “het is Selest maar.” Esther keek naar de deur opening maar Selest was al weg. “Zullen we gaan?” vroeg Dorian. Esther knikte. Ze hield Dorian wat steviger vast en sloot haar ogen. Toen ze een secconde later haar ogen open deed stond ze voor een huis die ongeveer de helft kleiner was dan die van Idena en Malfus. Esther keek niet begrijpend naar Dorian. “We gingen toch naar Maaike?” “Ja, Maaike is bij Aries weet je nog? Hier woont Aries.” Esther haalde haar schouders op en klopte op de deur. Het duurde niet lang voor de deur open ging. “Dorian, Esther, wat doen jullie hier?” “He Aries, ik moet even met Maaike praten. Is dat goed?” Aries liet Dorian en Esther binnen. “Je mag het proberen, maar ik denk dat ze al slaapt.” Hij wees naar de slaapkamer deur van Maaike. Esther liep meteen erheen terwijl Dorian en Aries bij het haardvuur gingen zitten. “Maaike? Ben je wakker?” geen gehoor “Maaike! Wordt Wakker! Ik ben het Esther!” riep Esther “Ik doe al open!” het was Maaike aan de andere kant van de deur. De deur ging open en Esther liep meteen naar binnen. Ze zette zich neer op het bed. “Maaike, we moeten even praten.” Maaike zuchte “Zolang je Lucas er maar buiten laat vind ik het best.” “Nee ik wil helemaal niks zeggen over Lucas. Hoe kom jij nou bij Lucas?” “Preek van Aries.” “nou ja, doet er ook niet toe, ga zitten.” Maaike ging naast Esther zitten. “Eerst beloven niet boos te worden.” Maaike keek Esther met een scheef hoofd aan. “Waarom moet ik dat beloven?” vroeg ze. “Beloof nou maar.” “Ok, ik beloof het.” Esther haalde even diep adem “Ik ga verhuizen. Heeft iets te maken met Engelen en Dorians ouders en het feit dat ik dus echt geen dood wens heb en daarom daar veiliger ben.” Maaike’s mond viel open. Ze snapte weinig van het verhaal, maar wat ze wel snapte is dat Esther bij een stel vampiers in huis ging zitten omdat ze vond dat het veiliger was. “ben je op je kop gedonderd? Wat is dat voor iets achterlijks! Hallo! Het zijn vampiers hoor! Voor hun ben jij niks meer dan lunch! Achterlijk geval! Je laat mij achter om bij vampiers te gaan wonen!” Maaike was woest. En liet dat duidelijk merken. Ondertussen waren Aries en Dorian diep in gesprek over wat er besproken was die avond. “Dus, jij en Esther gaan samen daar wonen? Tja, wel zo veilig in het geval van engelen. Maar hoe ga je het aanpakken met veranderen? Ze kan niet voor eeuwig mens blijven daar.” Dorians ogen schoten vuur. Hij wilde haar niet veranderen. Hij wilde haar die pijn niet geven, ook al was het maar een paar minuten. Hij kon dat niet. “Dorian, veel keus heb je niet. Jullie hebben elkaar erkend. Dat zeg je zelf. Zij zal oud worden en sterven. Je moeder heeft het zelf al gezegt. Zij is er klaar voor. En jij zal daar ook snel klaar voor moeten zijn. Ik heb gehoord dat er engelen op de grens van onze wereld en de mensen wereld zijn. Ze hebben geruchten gehoord over Maaike en Esther. Maaike zal daarom ook snel moeten kiezen voor een ander leven.” Dorian keek naar beneden. Hij wist dat het waar was. Maar tussen weten en doen lag nog een groot gapend gat. “Vampieren! Mens! Gebruik je hersens eens!” riep Maaike naar Esther. Nu had Esther en genoeg van. “IK!? Moet IK met hersens gebruiken?! Moet je horen wie het zegt! Kijk naar jezelf! Jij bent de gene die achterlijk doet. Jij en Lucas houden van elkaar en jullie proberen het beide te ontkennen. En nog erger, jullie hebben elkaar erkent en geen van beide kan meer leven zonder de ander maar toch proberen jullie elkaar te vernietigen. Ik zal het je nog leuker vertellen. Als het aan mij lag was ik vannacht al veranderd! Ik durf ten minste een keuze te maken!” Maaike werd even stil, en begon toen plots te huilen. Esther schoot in de stress. Ze liep snel naar Maaike toe. “Sorry, sorry, niet huilen. Ik bedoelde het niet zo.. Nou ehm eigenlijk wel. Maar stop nou met huilen. Kan ik wat voor je doen? Sorry.” Esther sloeg haar armen om Maaike heen. Zo zaten de 2 meiden een half uur lang. Naast elkaar met de armen om elkaar heen geslagen. Langzaam stopte Maaike met huilen. “Je hebt gelijk. Ik moet ook een keuze maken, maar ik kan het nog niet.. Ik heb echt meer tijd nodig.” Esther knikte en gaf Maaike een kus o haar hoofd. “Is goed, ik beloof zo vaak mogelijk te komen als kan en jij kan ook langskomen als je durft. Ik hou echt heel van hem.” Antwoordde Esther. Maaike knikte maar zei niks. Er werd op de kamerdeur geklopt. “Esther, ga je mee? Nog een uur voor zonsopgang.” Esther keek op. Ze had geen idee dat het al zo laat was. Ze keek naar Maaike. Maaike lachte naar haar. “Succes, ik spreek je snel” zei Esther en ze holde naar de deur. Ze zwaaide nog even naar Maaike en liep toen de kamer uit. “Doei Aries, ik zie je nog wel een keer” zei Esther vrolijk. Ze pakte Dorians hand en zwaaide nog een keer toen swifte ze heel snel naar Esthers huis. “Pak nu maar alleen de hoog nodige dingen, morgen avond halen we de rest. Esther knikte en rende naar boven. Dorian ging zitten. Na een half uur begon hij zich echt zorgen maken. Over een half uur ging de zon alweer op. Hij liep naar boven en zag Esther met veel moeite een grote koffer dicht maken. Ze zag Dorian en lachte. “Ik ben klaar.” Zei ze. Dorian schudde zijn hoofd. Snel pakte hij de koffer over en hield Esther vast. Toen swifte ze naar het landhuis. Maaike zat in haar kamer na te denken. Ze snapte er niks meer van. Erkennen? Engel? Die Engel was toch maar een droom? Wat als het geen droom was? Langzaam viel Maaike in een diepe slaap.
Lucas was net terug gekomen bij het landhuis en zag Dorian en Esther verschijnen. Hij keek verbaasd, maar wist meteen wat er aan de hand was. Zonder iets te zeggen liepen Dorian en Esther langs hem heen de trap op naar hun kamer. Lucas schudde zijn hoofd. Een mens en een Vampier, hoe kon hij geloven dat dat ooit zou werken.



alstu! ik zal zo snel mogelijk doorgaan met schrijven... iedereen nu weer happy??