Verlangen?

Ken je dat gevoel?
Dat je heel snel bij iemand aanvoelt dat die persoon bijzonder is. Al ken je hem/haar niet echt. Dat je uitkijkt naar het moment waarop je die persoon weer ziet, gewoon omdat je weet dat je je op dat moment dan weer even heel fijn kunt voelen. Dat één blik of één lach van die persoon alweer een heel verschil kan maken die dag. Het hoeft niet eens verliefdheid of liefde te zijn, maar gewoon het gevoel dat iemand speciaal is en dat je misschien ergens diep van binnen toch wel echt om die persoon geeft ook al ken je deze niet eens zo goed.

Af en toe vraag ik me af of ik ook zo’n persoon voor iemand ben of in ieder geval kan zijn. Of er ook iemand op deze aarde is die blij wordt als ik alleen al in de buurt ben, die mij bijzonder vind om een kleine eigenschap die ik heb, of gewoon simpelweg omdat dat gevoel er is. Misschien verlang ik naar liefde. Liefde van iemand buiten de mensen uit mijn 'dagelijkse sleur' om. Misschien iemand die ik nu nog niet heb ontmoet. Iemand die deze sleur doorbreekt en een verschil gaat uitmaken in mijn leven. Iemand die mij een uitdaging geeft en me een geheel nieuwe ervaring bezorgd door mij te laten voelen dat ik belangrijk voor diegene ben. Misschien toch wel die verliefdheid? Verliefdheid die je dan even wegneemt uit de realiteit en je laat leven in je eigen wereldje. Verliefdheid die alles op dat moment weer even wat mooier maakt en ervoor zorgt dat je de hele dag door dat geweldige gevoel in je buik ervaart.

Nee, ik ben niet verliefd. Niet nu. Al een lange tijd niet. Of misschien toch wel?
Soms lijkt het verliefdheid, maar het kan ook best gewoon bewondering zijn..

Have a nice day MD'ers

A.