Wat brengt mij hier?

Het is 10-08-08 (vandaar mijn nickname), oftewel, vandaag.
Vandaag besloot ik om maar eens te beginnen een dagboek voor mezelf bij te houden. Aangezien ik al een lamme arm krijg bij het idee dat ik ellenlange teksten (want ik weet dat als ik eenmaal begin te schrijven, ik er vaak ook enorme teksten van maak) moet schrijven, heb ik maar besloten om mijn dagboek op de computer bij te houden. Vanmiddag ben ik begonnen. Niet op mydiary, nee, in Word.

Dus, wat brengt mij hier? Ik kwam op mydiary doordat ik eigenlijk stiekem wel een beetje op zoek was naar online verhalen over de dagelijkse dingen die anderen, jullie, bezighouden. Het leek mij leuk om ook wat dingen van mezelf te kunnen delen met anderen en daarbij schrijf (in dit geval typ) ik ook erg graag. Ik hoop ook wat reacties te krijgen en ik zal op mijn beurt ook best wel eens een reactie achterlaten bij een verhaal dat mij aanspreekt.

Hier een stukje uit mijn dagboek:
'Het moeilijkste vind ik nu om een begin te maken. De meeste dagboekfanaten vertellen over hoe hun dag verlopen is, over de leuke en minder leuke dingen en gedachten die momenteel door het hoofd spoken. Aangezien ik deze zondag nog niet erg veel heb meegemaakt behalve te hebben gegeten en gesport, zie ik hier vandaag het nut niet echt van in. En dit is misschien wel het eerste punt wat mij dwarszit. Er zijn voor mijn gevoel te veel dagen die voor mij op alle andere dagen lijken. Dagen die mijn dagelijkse sleur voortzetten alsof het nooit anders is geweest. Zelfs mijn gedachten gaan vrijwel iedere dag weer over dezelfde problemen en dagelijkse bezigheden. Ik denk veel na over of ik wel goed bezig ben met mijn leven. Moet ik geen dingen veranderen om het voor mezelf een stuk leuker te maken? Moet ik geen dingen veranderen om het voor mezelf gemakkelijker te maken? Wordt het misschien niet eens tijd dat ik ophoud met zoveel na te denken om het zo tegelijkertijd én leuker én gemakkelijker voor mezelf te maken? Ja, ik denk dat dat wel eens een goed begin zou kunnen zijn..'
Misschien best herkenbaar en ik bedoel het niet eens zo zwaar op de hand liggend hoor. Het is gewoon dat ik soms het gevoel heb dat de dingen niet gaan zoals ik wil en dat er dus dingen zijn die ik zou moeten veranderen, ofzo. Vreemd, het is erg moeilijk te beschrijven. Maar ik heb eigenlijk niets te klagen. Ik heb het best goed, maar ik heb het soms gewoon een beetje moeilijk met mezelf. Toch denk ik dat we dat allemaal wel eens hebben.

Het kan nu ook best even de vakantie zijn hoor. Ik heb nu gewoon nog een volle week de tijd om na te denken, want mijn hoofd heeft het momenteel niet zwaar te verduren. Ik moet niets verplicht doen, ik moet nergens verplicht heen en de boeken voor school liggen alweer gekaft in de kast voor het laatste schooljaar, dus daar heb ik de komende week ook geen omkijken meer naar.

Ouders gaan zo naar bed, morgen weer aan het werk. Ik niet, maar moe ben ik wel. Zo even tanden poetsen, omkleden, m'n bed in om nog even een filmpie te kijken en dan maar een keer goed uitslapen. Dat is weer iets waar ik deze vakantie niet zo goed in geslaagd ben. Morgenochtend misschien meer geluk.

Sleep tight (I know I will),

A.