Verlossing
Het is echt vreemd, hoe dingen lopen. Gisteravond was ik nog aan het ranten over hoe mijn lijstje loopt, en dat die oude van ontkenning, woede, haat, depressie, acceptatie totaal niet op waarheid berust, (Lees hier meer!) en deze nacht, zo rond een uur of half drie, was het probleem opgelost. Ik heb het gewoon tot acceptatie gered!
Het is ook echt zo'n verhaal dat je denkt van 'Jezus, doe dat volgende keer meteen, of zo.' Ik was zo op de SV, en hij zat best wel klef te doen met zo'n meisje. En ik had het daarna echt helemaal gehad, hoe durfde hij met dat meisje arm in arm te zitten, en mij niet eens aan durven raken met een tien meter lange stok.
Ik was halverwege huis toen ik me besefte dat het nooit goed uit zou komen om te praten, dus fietste ik die drie, vier minuten terug naar de SV, stuurde hem een smsje of hij een peuk wilde doen buiten, en hij kwam naar buiten. We liepen naar het bankje in het parkje, gingen zitten, en ik begon te vertellen over dat ik bang was dat ik hem als vriend kwijt raakte. En toen gingen we dus als volwassenen praten, en kwam alles goed.
Toen we weer naar binnen gingen, voelde ik me ook echt warm van binnen. Niet dat ik nóg verliefder op hem was geworden, maar meer het gevoel alsof ik met een goede vriend weer naar binnen liep. Alsof ik verlost was van mijn eigen stommiteiten, bevrijd van de verliefdheid. En stiekem voelt het beter dan verliefd zijn.
Het is ook echt zo'n verhaal dat je denkt van 'Jezus, doe dat volgende keer meteen, of zo.' Ik was zo op de SV, en hij zat best wel klef te doen met zo'n meisje. En ik had het daarna echt helemaal gehad, hoe durfde hij met dat meisje arm in arm te zitten, en mij niet eens aan durven raken met een tien meter lange stok.
Ik was halverwege huis toen ik me besefte dat het nooit goed uit zou komen om te praten, dus fietste ik die drie, vier minuten terug naar de SV, stuurde hem een smsje of hij een peuk wilde doen buiten, en hij kwam naar buiten. We liepen naar het bankje in het parkje, gingen zitten, en ik begon te vertellen over dat ik bang was dat ik hem als vriend kwijt raakte. En toen gingen we dus als volwassenen praten, en kwam alles goed.
Toen we weer naar binnen gingen, voelde ik me ook echt warm van binnen. Niet dat ik nóg verliefder op hem was geworden, maar meer het gevoel alsof ik met een goede vriend weer naar binnen liep. Alsof ik verlost was van mijn eigen stommiteiten, bevrijd van de verliefdheid. En stiekem voelt het beter dan verliefd zijn.
23 aug 2009
- meld ongepast verhaal
-
Wolfe Tone
zondag 23 augustus 2009 14:06
Ja gewoon goed praten helpt meestal wel. Maar ik wil nog steeds weten wie..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 mrt 2011 I am legend ( 3 )
- O 27 sep 2010 Dag lieve papa ( 1 )
- O 02 mrt 2010 hotmail gekut
- O 25 jan 2010 De ware ( 3 )
- O 21 jan 2010 Voordelen van ziek zijn ( 1 )
- O 19 jan 2010 Gebroken ( 4 )
- O 18 jan 2010 Ontbijt ( 1 )
- O 11 jan 2010 Motivation Proclamation ( 2 )
- O 07 jan 2010 R.I.P. Fietsje... ( 1 )
- O 06 jan 2010 Random meuk ( 1 )
- O 04 jan 2010 Inspiratie
- O 03 jan 2010 Studiehulp ( 1 )
- O 02 jan 2010 Studieproblemen ( 2 )
- O 25 dec 2009 First day of christmas...
- O 25 dec 2009 Haar naam was Sarah ( 6 )