Vervagen...



Buiten is het donker, en in mn kamer is het licht
Mn ramen weerspiegelen mn kamer, mn computer, en mij
En ik zie mezelf als iemand
Iemand die ik niet wil zijn
Iemand die probeert te veranderen
Maar wordt tegengehouden door haar vrienden
En door haar eigen eigenwijsheid
Iemand die zichzelf de grond in boort, op grond van wat anderen zeggen
Iemand die haar eigen lichtje hoop laat doven
Omdat ze het zichzelf niet gunt
En omdat ze weet dat sommige dingen onmogelijk zijn
Iemand die haar best doet
In bijna elk opzicht van haar leven
Maar niks werpt vruchten af

Haar ogen groot
Met niks erachter
Hoe langer ik naar haar kijk
Hoe meer ze vervaagt
Vervaagt naar de achtergrond
Waar ze niet zal opvallen bij anderen
Zodat zij hun eigen weg kunnen gaan
Een betere weg dan zij hun kan geven

Iemand die alle liefde uit de weg gaat
Omdat ze bang is wat het met haar doet
Bang is wat zij dan doet
Maar sommige dinge niet kan vermijden
Hoeveel ze et ook wil

Wallen onder haar ogen
Strepen op haar armen
Helemaal in de knoop met zichzelf
Teleurgesteld in haarzelf
Omdat ze dacht dat ze goed op weg was
Dat alles weer goed zou komen
Omdat ze zich niet meer zo kut voelde
En alles, in 1 keer vervaagt
Ze ziet geen einde meer
Al wil ze dat zo graag
Een eind, ELK eind is welkom

Maar zelf kan ze daar niet voor zorgen...
Hoe hopeloos, hulpeloos kan ze wel niet zijn...

Ze is zwak
Dat weet ze
Maar ze heeft niet de kracht
Om er iets aan te doen...

verdrietigliefdesverdrietverdrietig

*Save me from the hell that I've created...*
07 mei 2005 - bewerkt op 05 jul 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Verdana
Verdana, vrouw, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende