Verveling

Zo weer even een berichtje van mij. Ik verveel me en kan me er ook niet toe zetten om iets te gaan doen. Er zijn echt nog wel dingen die ik kan doen bijvoorbeeld mijn kamer verder opruimen zodat ik hem in de zomervakantie kan opknappen en met een nieuwe kamer aan mijn studie kan beginnen. Of beginnen met me Essay wat nog best een werkje is. Maar ik kan me gewoon nergens toe zetten..

Ik ben ook gewoon heel erg vermoeid. Ik ben ook niet naar school geweest vandaag. Het was ook totaal niet nuttig om te gaan. Ik had van kwart voor 2 tot nou ongeveer half 5 les officieel. Ik ben al zo goed als klaar met mijn opleiding dus zit ik uit me neus te eten en een beetje te facebooken. Ik had gewoon even niet de motivatie omdat te gaan doen.

Ik heb het de laatste tijd vaker. Dan zit ik gewoon en dan kan ik me nergens toe zetten. Ik kan de motivatie niet vinden en denk dat bij mezelf waar doe ik het allemaal voor? Wat heb ik nou helemaal bereikt in mijn leven.. En dan denk ik ik heb mijn VMBO diploma gehaald, Ik heb mijn mbo niveau 3 diploma gehaald en bijna mijn niveau 4. Ik ga volgend jaar studeren. Ik heb een super leuke stage plaats en heel veel lieve oppas kindjes waar ik veel energie uit haal. Ik speel op een redelijk niveau dwarsfluit en ook op een iets minder niveau bariton. Maar ja ik heb eigenlijk nooit een solo en ik zit ook altijd een beetje achteraan. Niet dat het echt uit maakt natuurlijk want ik doe het met heel mijn hart en ziel. Maar dan komt wel die negatieve gedachten toch weer even zijn kop op steken.

Ik ben ook niet zo'n prater. Ik hou alles voor mijzelf en denk er veel over na. Vooral 's avonds in mijn bed. Hierdoor slaap ik dan ook wel laat in dus dan ben ik de volgende dag weer vermoeid. Ik ben ook heel erg prikkelbaar en geïrriteerd. Vooral andere mensen irriteren mij heel snel. Bijvoorbeeld een vriendin van mij. Ze was echt me beste vriendin en we deden heel veel samen en ook samen op vakantie en we zitten samen op een sport. Nu begint dat een beetje af te zakken. Vooral van mijn kant denk ik. Ik begin me gewoon steeds bewuster te worden van het feit dat ze een beetje over mij heen loopt. Alles wat zei doet is leuk (nou ja ze klaagt overal over) en het moet ook allemaal op haar manier. Dan zegt ze dat ik ook wel is wat mag beslissen en dat niet alles hoeft zoals zei dat wilt maar als ik dat dan doe dan loopt ze raar te kijken en te zuchten... Het begint me nu gewoon een beetje te irriteren. Wel erg jammer want we waren echt heel close. Er is gewoon iets kapot, en ik ben er nog niet achter wat en hoe dat komt maar ik heb ook niet echt zin om er veel energie in te steken.

Ik heb ook gewoon geen fut om iets te gaan doen. Ik heb er gewoon geen zin in en ik wil het liefste alleen maar alleen zijn. Terwijl ik dat dan eigenlijk ook weer niet wil. Ik wil ook niet negatief zijn. Dat vind ik echt vreselijk en ook de mensen die dat doen. Ik heb zo'n oma die dat doet. Ze zet zichzelf dan ook gewoon voor schut.. Maar het klikt ook gewoon niet zo tussen mij en mijn oma, Al vanaf dat ik jong ben niet. Ze heeft mij geprobeerd ook op te voeden maar dat werkte niet. Ik was gewoon een beetje speciaal en daar kon zei niet mee omgaan. Ik heb wel besloten voor mijzelf dat ik niet wordt zoals zei. Al lijk ik wel op haar. Maar ik uit me vooral thuis en ergens anders hou ik me heel erg in. Mensen lopen ook heel erg over me heen. Ik ga proberen wat meer voor mezelf op te komen en mijn eigen leven te leiden en wat meer aan mezelf te denken. Ik heb het gevoel dat ik langzaam in een depressie zak. Ik wil dit echt voorkomen. Ik denk dat alles van me afschrijven me hier goed bij helpt/gaat helpen.

Ik ben er niet op getest maar we vermoeden dat ik ADD heb. Attention Defecit Disorder. Even kort gezegd een concentratie probleem. Ik las een keer een stukje over ADD in de hitkrant en toen dacht ik goh dat lijkt precies op mij. toen ben ik op internet gaan opzoeken wat het precies is en heb ik een aantal van die testjes ingevuld. Die waren allemaal positief en ook in al die punten die beschreven staan vind ik herkenning. Er stond ook bij dat mensen met ADD ook gevoelig zijn voor depressie en verslaving. Nu ik de laatste tijd zo negatief ben en futloos en geen energie meer heb voor dingen, er geen zin meer in en snel geïrriteerd ben etc. begin ik bang te worden dat ik straks echt een depressie heb. Dit wil ik niet dus ik moet zo snel mogelijk hier weer uit. Ik denk dat als ik wat meer uit rust en minder vermoeid ben dat het dan al beter gaat.

Ik ben niet getest op ADD omdat je dan via school of huisarts doorverwezen moest worden en wat schiet ik er nou mee op om getest te worden. Dan weet ik dat ik het heb. Ja dat weet ik nu ook. Het staat alleen niet op papier. Ik heb geen stempel opgedrukt gekregen. Aan de andere kant als ik wel getest ga worden dan krijg ik misschien wel handvatten om me te helpen me beter te concentreren, beter te plannen en wat rust in me hoofd te krijgen. En het belangrijkste dat ik niet meer alles vergeet! Dat is echt heel vervelend. En ja iedereen vergeet wel eens wat. Maar het is bij mij heel erg. Als me moeder vraagt als je straks naar beneden komt hang jij even de was op? dan zeg ik ja maar vervolgens sta ik beneden en heb ik niks gedaan. Dan zou je zeggen ga het meteen even doen maar ik kan niet uitleggen waarom maar dat lukt dus niet. Ik kan me er niet toe zetten om dan op te staan en het meteen te gaan doen. Dit zorgt wel voor veel irritaties. Ik kwam dit puntje ook tegen toen ik over ADD aan het lezen was. Ik was aan de ene kant blij dat het hier bij hoort maar ja hoe ga je hier dan weer me om dat het beter gaat.

Ik ga er toch nog eens over denken om me te laten testen om ADD. Ik denk dat ik wel eerst af wacht hoe het gaat als ik ga studeren volgend jaar. Als ik daar ook tegen dingen aan ga lopen ga ik de stap zetten om me te laten testen.

Over een week ga ik een weekje oppassen op het huis van een gezin waar ik vaak oppas. Hier heb ik veel zin in lekker even een week alleen zijn en op mijzelf wonen. Natuurlijk komen er wel wat vriendinnen langs maar ik ga deze week vooral gebruiken om mezelf een beetje terug te vinden. Een halve week daarna ga ik op het huis van een vriendin van mij passen. Die woont ver weg (2,5 uur reizen dus dat is best ver weg ) dus dan komen er bijna geen mensen langs dus dan heb ik nog een week langer om alleen te zijn en dan ga ik ook veel met de hond wandelen en knuffelen en hopen dat het mooi weer is en ik lekker in de tuin kan zitten.

Vanavond naar een lief vriendinnetje toe Het is eigenlijk gek, ze is een stuk jonger dan mij, ik ben 21 en zei is 16 maar we gaan heel goed met mekaar om en ik vertrouw haar ook voor 1000%

Zo een heel verhaal. Het heeft me wel erg opgelucht. Dat is ook het fijne van MD je kan je gevoel van je afschrijven en niemand die je kent maar toch je verhaal aanhoort en je krijgt ook lieve reacties en dat kan soms goed helpen.

Liefs