verwart

Het verzwijgen van dingen is zo makkelijk...
Het uitspreken van problemen wordt hierdoor alleen steeds moeilijker...
Hoe meer ik zwijg, hoe stiller ik ben...
hoe moeilijker het wordt voor mij om te gaan praten...
hoe meer ik voor me houd... hoe moeilijker het is om te blijven lachen...
maar ik geloof in mijn toekomst... met of zonder jou maakt niet uit...
ik weet dat ik er toch wel kom...
maar ik mis je...
ik mis je armen om me heen...
ik mis je steun als ik het even niet weet...
je zorgde altijd voor een lach op mijn gezicht, je nam mijn tranen weg...
maar nu... nu is het weg... nu ben je de reden waarom ik niet lach...
nu ben jij de reden van mijn tranen...
hoe vaak moet ik nog zeggen dat het me spijt...
maar misschien is het een leugen...
ik heb geen spijt van wat ik heb gedaan... als je me zo behandelt...
waarom moet ik dan spijt hebben...
elke keer als ik die ene tekst aandachtig lees...
krijg ik tranen in me ogen... ik geloof het niet... ik geloof niet dat je zoiets kan geven zonder waarde...
als het daarna allemaal weg is... dat alles wat daar staat een leugen is....
je vind me nu een kutwijf, je vind me nu een bitch...
je wou me komen klappen nou ik zal voor je buigen dan geef je me eindelijk het applaus!
ik gun je het geluk maar gelukkig niet meer met mij!
ik haat mezelf omdat ik jou niet kan haten... i
k haat mezelf omdat ik jou niet kan vergeten...
ik haat mezelf omdat ik van je hou...
ik ben teleurgesteld...
ik dacht dat ik een ware vriend had maar dat bleek niet zo te zijn...
maar ik zal voor je buigen, ik wacht op het applaus!
elke dag vraag ik me af hoe het kan, elke dag vraag ik me af waarom...
elke dag mis ik je...
ik haat mezelf omdat ik jou niet kan vergeten!
je kan me zielig vinden, je kan vinden wat je wil...
maar je weet net zo goed als mij dat je me steun was...
elk woord dat ik je heb gezegd meende ik...
ik vraag me af of wat het voor jou was...
ik weet het niet... ik wil het niet eens weten...
ik wil geloven dat onze vriendschap wel echt was...
maar ik kan het niet....
zoveel tranen gelaten... ik mis je...
ik zal onze tijden nooit vergeten...
je was belangrijk voor me...
waarom moet ik nog tranen laten... van jou kant was het nep... was het onecht...
ik had het vertrouwen terug...
nu sta ik weer aan de grond...
ik weet niet meer wat ik moet...