Voices of the death(6) *verhaal*

langzaam, heel langzaam gingen mijn ogen opnieuw open. ik had al wat minder pijn, maar toch nog aardig wat. ook kon ik weer scherp zien. om me heen zaten Samantha, Eline en Roselynn. 'ben ik soms dood?' vroeg ik dan ook. vrij logisch, want dat waren zij immers ook. toch? maar het antwoord was 'nee'. ze waren zelfs verbaasd dat ik dat dacht, dus ik vertelde mijn verhaal. En toen vertelde Samantha wat er wél gebeurd was.

'Een halfuur nadat we waren opgestegen viel jij in slaap. je sloeg wild om je heen, waarschijnlijk heb je het dus allemaal gedroomd. maar toen we boven Amerika waren, werd er een raket op ons vliegtuig gevuurd. we hadden maar drie parachutes, en dus ben ik met jou in mijn armen gesprongen. we vielen door het gewicht alleen veel te snel en ik moest je uiteindelijk laten vallen. daarom ben je er zo slecht aan toe. het is nu dag 2, en je moet minstens tot vanavond blijven liggen. dan zoeken wij uit waar we ons bevinden. ga nu maar slapen, en als er iets is roep je maar'
20 sep 2012 - bewerkt op 06 okt 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van MadDog
MadDog, man, 26 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende