Voor mijn Dochter

Mijn dochter Chelsea 7 lentes jong
is de reden waarom ik aan dit gedicht begon.
als ik terug denk aan mooiste moment in mijn leven
is het toen zij geboren werd en ze in mijn armen werd gegeven
ik keek naar haar,kon geen woord meer zeggen
dit gevoel is niet uit te leggen.
iedereen die kinderen heeft,weet wat ik bedoel,
en kent dit gevoel.
groot houden wilde ik me al helemaal niet
deze tranen,waren tranen van vreugde niet van verdriet
de eerste weken van haar leven,heb ik uren naar haar zitten staren
haar ogen,haar neusje,lippen,mond,en die kleine vingertjes en tenen en goud blond haar.
mensen kwamen op kraambezoek,en wilde naar haar kijken
de meeste mensen vonden haar op mij lijken.
dan komen de verschillende fase's in haar leven
het omdraaien,kruipen,brabbeltaal en het mooiste woord wat ze me kon geven
misschien zei ze wel blabla maar voor mij klonk het als Mama
nu is ze inmiddels zeven en word al een echte dame (prinsesje)
en komt ze naar me toe met soms behoorlijke pittige vragen
als ik nu naar haar kijk,
zie ik in veel dingen wat ze doet dat ze echt wel op mij lijkt
en ik weet ze is pas zeven.
maar zucht moet er niet aan denken dat ik haar op een dag
misschien aan het altaar moet "weggeven"
maar hoe haar pad in het leven ook zal gaan,ik zal haar immer bijstaan
ik zal onvoorwaardelijk van haar blijven houden
en ze zal immer weten dat ze op haar ma kan bouwen.

Gr.Lilian een lieve mama die van haar dochtertje houdt.