Voorspellende gedachten
Ik durf de laatste tijd niets meer te denken, alles wat ik namelijk denk (oké vooruit, niet álles, maar bij wijze van spreken natuurlijk), lijkt gewoon uit te komen.
Zo begon het met het feit dat ik het er met m'n zusje over had dat mensen van mijn 'zwemmen' -oftewel, de mensen van de stichting waar ik hielp bij zwemles aan gehandicapte kinderen- mij wel eens tegen zouden kunnen komen in het winkelcentrum terwijl ik aan hen had verteld dat ik naar het buitenland zou gaan voor vrijwilligerswerk. En ja hoor, prompt kom ik die voorzitter tegen, de vader van het meisje waar ik begeleidster van was, in het winkelcentrum.
Daarna heb ik nog een aantal keer wat van dit soort rare akkefietjes meegemaakt in de afgelopen weken en is het gister geëindigd met het feit dat ik rond een uur of half 7 's avonds met mijn moeder in gesprek was over Lara, over hoe onbegrijpelijk het toch is dat het nou juist haar moest overkomen en dat ik eigenlijk niet meer op MD wilde vanwege het feit dat ik bang was dat er opeens zou staan dat ze overleden was. En laat ik toch even op MD gaan en laat er nou juist dat bericht van Elja mij meteen in het oog springen.
Ik weet niet wat dit voor iets mafs is, maar het gebeurt wel en eigenlijk vind ik het behoorlijk irritant. Ik ga nu ook maar gewoon zo min mogelijk bedenken wat er zou kunnen gebeuren, want het gebeurt ook gewoon serieus. Ik snap er geen hout van. Net of ik opeens een gave heb gekregen waar ik niet om gevraagd heb. Mensen met voorspellende dromen, vooruit, mensen met voorspellende gedachten en gevoelens, vooruit. Maar waarom dan ik. Ik houd daar gewoon niet van, ik wil dat gewoon allemaal niet hebben. Ik wil gewoon kunnen denken zónder dat iets dan ook gebeuren gaat!
Hopelijk is het gewoon even een mislukte fase en hopelijk is het ook snel weer voorbij, want ik vind het heus niet leuk...
~purity, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende