Voorzichtig over afhankelijkheid gesproken.

Lieve lezers,

Gisteren gelukkig weer “alleen” in gesprek kunnen gaan met mijn psychologe.
Ik vertelde haar over pogingen om eerder contact met haar op te nemen. En voorzichtig waarom ik dit juist niet heb gedaan.
Heel voorzichtig vertelde ik haar, dat ik het moeilijk vind om buiten onze afgesproken tijd iets te delen omdat ik bang ben om afhankelijk van haar te worden en dan niks meer “alleen” aan te kunnen.
Ik zag duidelijk bij haar dat ze het fijn vond, dat ik dit voorzichtig durfde aan te geven. En met het zinnetje
“ Is het belangrijk dat we dit samen in de gaten houden.“ Kreeg ik al enige geruststelling. Dieper zijn we er niet op door gegaan, was op dat moment ook niet zozeer nodig voor mij.
Verder heb ik voorzichtig aangeven, dat ik een erg zware week had gehad. En dat het mij niet is gelukt om h3 helemaal te lezen omdat het niet goed mixte met hoe ik mij voelde. Wel hebben we het huiswerk van h2 enigszins kunnen bespreken .
Enigszins in de zin van .. ze las stukjes hardop die ik had geschreven en gaf daar haar reactie op of vroeg erop door bij mij. Dit lukte mij best goed.
Ook hebben we het nog even gehad over de vermijdingsdrang om door te gaan naar h3. Ze vond het knap dat ik dit durfde aan te geven. Ze stelde voor om een begint te maken om h3 samen door te nemen. Hier stemde ik toe. Ze was aan het voorlezen maar ik merkte dat het mij niet lukte om mee te lezen.
En toen.. toen had ik dus geen controle meer over spraak en beweging. In feite heb ik dus voor het eerst een soort van “gedissocieerd” bij haar. Niet zozeer dat ik switchte, maar wel dus gedeelte of bijna helemaal overgenomen door een ander” deel”.
Ik kon alleen nog maar voor mij uit staren , huilen en een beetje knikken op vragen. Het lukte mij wel om mezelf daar weer uit te halen. En weer op te staan en op het einde lukte het mij ook weer om de spraak op gang te brengen.
Mijn psychologe gaf nog extra aan dat ze zag dat dit hoofdstuk erg pittig voor mij was. Ze is ook na een stukje gestopt met lezen. En dat het echt oké is om komende week wel contact te zoeken buiten onze afspraak om. Ze zei ik werk niet altijd, maar als ik werk dan reageer ik terug. En het mag echt .. het is een moeilijk hoofdstuk voor je dus je mag extra steun vragen. Er zullen ook hoofdstukken zijn die “makkelijker” voor je zijn.
Dat ze het nog even benadrukt dat het mag. Voelt heel dubbel voor. Ene kant HEEL fijn maar aan de andere kant zorgt het voor VEEl angst.
Maar goed , ze zei dat we het samen in de gaten zouden houden. Dus vertrouw ik daar maar op ..

Het huiswerk voor deze week is een herhaling van de opdracht van h2. Dit gaat mij dan ook wel lukken. Maar de andere opdracht gaat moeizamer voor mij zijn en lukt alleen als ik de informatie van h3 gelezen krijg en dit om zo een manier lukt dat ik er “gewoon” mee bezig kan zijn. Ik kijk gewoon hoe ver ik kom.
Anders is het een idee dat ik weer samen met haar het hoofdstuk doorlees.


Even kijken zijn er nog verder dingen die ik wil delen?
Uhm ja ik vind het wel lastig dat ik het gevoel heb dat ik niet helemaal mezelf meer kan zijn bij mijn oudste vriendin. Ik heb het idee dat ik de dingen niet meer kan bespreken zoals ik dit eerder wel kon. Dit omdat ze niet afweet van de huidige diagnose en dat ik het met haar vooral heb gehad over depressie en complex-ptst.
Ik wil ook vooral de de dingen doen die te maken hebben met de groei terug naar de “Normale” maatschappij “ en dat is oké denk ik.. al voelt het wel
alsof ik iets achterhoud voor haar. Wat niet erg prettig voelt.
Dit was het wel even.

Fijne week gewenst
Dikke knuffel,
Kleintje