Soms is vrede een verre geliefde.
Door dichters omarmd in een lied.
Wie niets heeft dan een stem.
Zal steeds het woord beminnen.
Waar geweld woekert als onkruid.
Zien politici een vredesmissie.
Wie te zeer aast op nog meer stemmen.
Zal steeds het woord vervormen.
Voor de meesten hier is vrede,
de gewoonste zaak ter wereld.
Wie oorlog slechts uit beelden kent,
zal steeds het woord vergeten.
Vrede-voor ons bekend terrein.
Land met mensen met bekommernis,
om wat er ver van hier zich afspeelt.
Hun woorden moge steeds een bede zijn.
Wie hier of elders geen vrede kent.
En daarom ook geen vrijheid kent is sprakeloos.
Maar voor wie meent een stem te hebben.
Zo zal het woord steeds als een schreeuw zijn.