Vreemd sociaal

Toch is het vreemd.
Op Facebook deel je je wat je bezig houdt.
Als het dan wat verder gaat dan zeg de koetjes en de kalfjes.
In nette bewoordingen, geen explciet taalgebruik.
Dan komt er vaak van de mensen die dichtbij je horen te staan een opmerking.
Dat het teveel informatie is.
Of dat ze zich zorgen hebben gemaakt naar aanleiding van de post.
Maar ze hebben niet even gebeld of een bericht gestuurd of het wel gaat.
Nee ze klagen enkel dat ze zich zorgen maken.
En of je dat wel eens even niet wil doen.
Dan zijn dat geen echte zorgen.
Maar het stoepje moet schoon.
Deel je de wonderlijke ervaringen van een reis.
Weer gemopper over "tmi".
En dan van de familie die klaagt dat ze je nooit spreken.
Als je niks wil weten.
Waarom zijn mensen zo bang om te weten te komen wat je echt bezig houdt?
En willen ze enkel het oppervlakkige weten.
Terwijl dat juist niet interessant is.
Het voelt opgesloten.
Gevangen.
Dat je niet jezelf kan zijn.
Uitdragen wat je wil uitdragen.
Sociale censuur.
Lees het dan niet.