Ik mis nog steeds dat in mn leven waar ik een half jaar geleden achterkwam dat ik daar zolang op zoek naar ben geweest. Nee, niet eens een vriendin, hoewel dat een oplossing voor mn probleem zou kunnen zijn. Maar wat ik t meeste mis en zeker de laatste tijd weer, zijn een aantal vrienden in mijn direkte omgeving. Ik mis de kleine dingen vaak die ik kan doen of zoiets simpels als de aanwezigheid van iemand in mn buurt die me kent. Als bijvoorbeeld een van mn vriendinnen ziek is, kan ik niet eens spontaan op ziekenbezoek, omdat t me reistijd en geld kost om daar te komen, dus ik moet al om toestemming vragen, wat moeilijk is bij een koppig ziek iemand om te krijgen(sorry C.
).
Nu zit ik gewoon ff in een mopperfase grotendeels omdat ik vermoeid ben van school en werk en weet ik dat t binnenkort weer goed zit. Ik ontmoet weer een nieuw meisje, dat onverwachts een vriend voor me is geworden, een andere vriendin is eind deze week eindelijk van dr tentamens af, dus in de komende periode ben ik weer tijdelijk tevreden. Maar ik wil niet steeds maar afhankelijk van een paar mensen zijn en een paar weken moeten wachten voor ik een van mn vrienden weer eens lijfelijk kan zien, zeker niet als ik voor een periode niet lekker in mn vel zit.
Oplossing? Meer contacten blijven leggen tot je tevreden bent geworden met hun gezamelijke aandacht die ze geven, of vrienden dichterbij zoeken(tuurlijk vind ik sommige in Limburg als inwoner van Noord-Holland
).
Resultaat als je dat voor elkaar krijgt? Minder druk op mn huidige en eventuele nieuwe aanwinsten, ik hoef niet meer van ze te eisen dan ze willen bieden en bovendien, het houdt me minder bezig en kan me weer druk gaan maken om school.
"I am extraordinarily patient, provided I get my own way in the end"