gelukkig heb ik zo'n persoon nog! maar ik kan me denk ik wel indenken hoe t is om zo iemand niet meer te hebben! schrijf je gevoelens in een gedicht of gewoon in een verhaal op MD! schrijf het van je af, dat is de beste oplossing die ik kan bedenken; Of praat er met andere vriendinnen over ofzo! Zij zullen haar ook missen als zij haar ook kende; ;
oef sterkte.. ik zou gek worden als een van mn beste maatjes dood zou gaan... maar daar heb je natuurlijk niets aan.., als je wilt praten moet je me maar een pb sturen of zo. wat mssn kan helpen, is om toch tegen dr te praten, je krijgt mssn geen antwoord, maar je kan je mssn wel voorstellen hoe zij geantwoord zou hebben, probeer in slaap te vallen met de gedachte aan een leuke gebeurtenis met haar, wie weet droom je over dr, en herinner je je mooie dingen. De dood is kut, maar je hebt in ieder geval herinneringen, je hebt in ieder geval de eer gehad om bevriend met haar te zijn. MIljoenen mensen hebben het ongeluk haar niet gekend te hebben, maar jij wel! Koester dat! heel veel sterkte...
Oh en stel je zelf geen ultimatum... de dood is niet iets waar je een twee drie mee dealt, dat moet zakken, en vervolgens verwerkt en herdacht worden.