Wat een ongeluksdag.

Jeetje, je denkt dat je weer een leuke dag tegemoed zit.
Je komt op school, je hoort van een klasgenootje dat iemand een scooter
ongeluk heeft gehad, tja, wie?
Jaa 'die' de vriend van je ex-vriendin.
Dan schrik je toch wel even omdat je diegene ook kent, en een aantal keer
mee afgesproken heb.
Wat is er dan mee aan de hand vraag ik dan,
ja hij is aangereden door een auto. Die vrouw zat te bellen, ik heb het zien gebeuren.
Kutman! denk je dan. Hoe erg is de schade bij hem?

Hij is met trauma helicopter naar Amsterdam gebracht, hartstilstand, buiten bewustzijn,
heel veel gekneusd en gebroken in zijn lichaam, bloed dat uit zijn hoofd komt
en dus een hersenbloeding heeft gehad. De politie zei; het is kritieke toestand.

Als je dat hoor van iemand die je kan, teminste bij mij komt dat best hard naar binnen.
Je kan je 2 exvriendinnen geen knuffel geven, nogsteeds door die ruzie. Wat moet je nou?
Toch maar een smsje gestuurd, ; 'sterkte ermee'.

Je gaat dan na, hoeveel geluk hij heeft gehad dat hij nog leven mag, hoe het zo dichtbij kan komen.
Hoe een paar seconden kunnen uitmaken voor de rest van je leven,
ik krijg er kippenvel van. Overal kan je een ongeluk van krijgen, waarom? ja, dat is gewoon zo..

Die dag hoor je overal ambulances gaan, je denkt bij jezelf, god, waar gaat dat weer heen?
Je fiets naar huis, staat er een grote boederij van vroeg in de middag tot laat in de avond ik de fik..

Ik ga naar m'n maandagse tekencursus, 4 ambulances.

Ik heb het helemaal gehad met dat geluid, maargoed..
Je beseft je inene weer wat er allemaal kan gebeuren, en dat je blij bent dat je zelf gezond ben..
Dat je gewoon normaal kunt zijn en alles nog kan doen, soms heb je er geen besef van,
eigelijk zou je het eerst moeten mee maken voordat je het door heb.

Maar gelukkig is dat niet zo.
16 sep 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van xxkellyy
xxkellyy, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende