wat een opluchting!

Hoera, John heeft gisteren, na een halve dag 'assessment Centre' en een sollicitatie gesprek, te horen gekregen dat hij 1 van de 6 mensen is die zijn baan behoud (van de 17 mensen die daar voor in aanmerking kwamen, wat ik toch een akelige ratio' vind.)

Ik ben zo trots op hem. En zo opgelucht! Hoeven we eindelijk wat minder streng te zijn met ons geld want in ieder geval heeft 1 van ons nog een baan (ik heb pas rond juni/ juli duidelijkheid).

Ik sprak gisteren met mijn moeder, en die zei: "Goed dat hij er nog voor heeft kunnen zorgen dat ze mochten solliciteren!" En dat is inderdaad zo- dat was ik al weer helemaal vergeten.
De banen waren eigenlijk opzij gezet voor 6 mensen met een andere titel maar die hetzelfde werk doen. John was het daar neit mee eens en heeft dat toen besproken met de juiste mensen (gemeente raadsleden en vakbond medewerkers) waardoor de beslissing werd genomen dat de gemeente zich toch wel op dun ijs begaf en daardoor de andere 11 mensen- waaronder John- ook de kans gaf voor de banen te gaan.

Wie verder een van de banen heeft weten we nog niet. Omdat ze niet iedereen gisteren konden bereiken werd John gevraagd het stil te houden tot na de Pasen. Dat lijkt me een onmogelijke missie, want vandaag hebben ze het afscheidsfeest namens zijn directe team (Dat zijn collegas met andere functies die geen baan hebben kunnen behouden of die nog door hun sollicitatie proces moeten gaan) voor de mensen waarmee het team gewerkt heeft over de agelopen jaren. Het lijkt mij heel ongemakkelijk om te doen alsof je afscheid van iedereen neemt 'voor het geval dat ik de baan niet heb' terwijl je weet dat je die wel hebt.

Nou, ik ga vandaag, denk ik, eens kleren kopen- ik heb geen zomerse kleren voor mijn werk (die wat netter moeten zijn dan mijn casual topjes) en die heb ik nog niet 'durven' kopen... maar dat doe ik nu lekker wel!
En nee hoor: we gaan echt niet al ons, over de laatste maanden zuinig gespaarde, spaargeld op maken, want zolang ik niet weet hoe het met mijn baan zit is dat niet verstandig (eigenlijk is het zowiezo niet vestandig!) MAAR eventjes die riem wat minder strak mag toch ook wel weer.

goretjes van een opgeluchte, en trotse Imke!