Wat heb je nou aan mij?
Jaja, ik weet het, weer een depressief verhaal van mij. Maar helaas is dat op het moment mijn leven. Nog steeds heb ik geen uitweg gevonden. Het lijkt wel een jojo. Dan voel ik me weer beter en denk ik dat ik de goede kant op ga. Maar op het volgende moment voel ik me weer verschrikkelijk, moet ik huilen en ga ik mezelf afvragen voor wie mijn leven nog zin heeft, want ik weer het op het moment niet meer.
Ik heb het idee alsof ik al zolang als ik kan een giga scherm op zet, niet mezelf kan zijn en doe alsof alles goed met me gaat.
Ik haat huilen (wat ik nu niet tegen kan houden) het is een zwakheid ik mijn ogen. Ik voel me er nog slechter door.
Als ik huil is dat eigenlijk het enige moment dat ik geen keus heb en mijn gevoelens wel moet toe laten. Dat is wat ik niet wil!
Nu ga ik dus naar een psycholoog en ik ga het dus met hem proberen. Maar mijn probleem is dat ik prima kan praten over frustraties en ik exact weet wat ik wil, maar ik niet door wil gaan tot in mijn gevoelens. Wat maakt het iemand anders nou uit wat IK er bij voel.
Misschien komt dit wel voort uit al die keren dat ik teleurgesteld ben in mijn (jonge) leven. Ja, ik heb een groot scherm opgetrokken en wil het liefst niemand toe laten, maar blijkbaar heb je in het leven geen keus als je ergens wilt komen en moet je de bescherming los laten met de kans nog verder gekwetst te worden. Alsof ik daar op zit te wachten.
Eigenlijk komt bij mij alles voort uit een angst: verlatingsangst, faalangst, bindingsangst en die depressie natuurlijk. Wat een prachtige combinatie wat lijdt tot een compositie van mij. Helaas kan ik er met niemand over praten want ik weet niet hoe!
Als iemand weet hoe ik makkelijk mijn gevoelens kan gaan delen zodat ik beter word, reageer dan ajb! Want ik ben inmiddels echt radeloos...
Ik heb het idee alsof ik al zolang als ik kan een giga scherm op zet, niet mezelf kan zijn en doe alsof alles goed met me gaat.
Ik haat huilen (wat ik nu niet tegen kan houden) het is een zwakheid ik mijn ogen. Ik voel me er nog slechter door.
Als ik huil is dat eigenlijk het enige moment dat ik geen keus heb en mijn gevoelens wel moet toe laten. Dat is wat ik niet wil!
Nu ga ik dus naar een psycholoog en ik ga het dus met hem proberen. Maar mijn probleem is dat ik prima kan praten over frustraties en ik exact weet wat ik wil, maar ik niet door wil gaan tot in mijn gevoelens. Wat maakt het iemand anders nou uit wat IK er bij voel.
Misschien komt dit wel voort uit al die keren dat ik teleurgesteld ben in mijn (jonge) leven. Ja, ik heb een groot scherm opgetrokken en wil het liefst niemand toe laten, maar blijkbaar heb je in het leven geen keus als je ergens wilt komen en moet je de bescherming los laten met de kans nog verder gekwetst te worden. Alsof ik daar op zit te wachten.
Eigenlijk komt bij mij alles voort uit een angst: verlatingsangst, faalangst, bindingsangst en die depressie natuurlijk. Wat een prachtige combinatie wat lijdt tot een compositie van mij. Helaas kan ik er met niemand over praten want ik weet niet hoe!
Als iemand weet hoe ik makkelijk mijn gevoelens kan gaan delen zodat ik beter word, reageer dan ajb! Want ik ben inmiddels echt radeloos...
24 dec 2014
- meld ongepast verhaal
-
Legendary (opgeheven op 11-6-2015)
woensdag 24 december 2014 00:41
De basis ligt in elk geval in een veilige omgeving.
Tussen mensen die je kunt vertrouwen en die je op je gemak stellen.
En bewust ingaan op gevoelens is ook heel moeilijk.
Soms is het makkelijker om het via een omweg over te brengen.
Maar daar gaat de therapeut niet mee akkoord, die wilt de onderste steen boven.
Omwille van zijn eigen ego.
-
speciaal
woensdag 24 december 2014 01:13
Ik snap je angst, erg herkenbaar... wat voor mij goed werkt om mijn gevoelens te uiten is om alles op te schrijven.
Ik kan veel gemakkelijker, beter, duidelijker en eerlijker communiceren via geschreven teksten. Maar na verloop van tijd voel ik nu ook aan dat er sommige zaken zijn die besproken moeten worden ivm gevoelens. Maar dat lukt me alleen als ik de persoon tegen wie ik praat ook echt vertrouw... maar aan vertrouwen kan gewerkt worden, al moet het werk wel van 2 kanten komen...
Ik hoop (maar eigenlijk betwijfel ik het) dat je iets aan mijn reactie heb.
Succes verder en niet opgeven hé! -
Aztrit
woensdag 24 december 2014 10:39
Super blij met jullie lieve reacties! Dank jullie!
Met opschrijven was ik hier al begonnen, maar ik laat het aan niemand uit mijn omgeving lezen. Misschien kan ik zelf de belangrijkste dingen er uit halen en mee nemen naar de psycholoog. Ik denk dat hij dat wel zal accepteren dus we gaan dat maar proberen
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 jan 2015 Bah! ( 1 )
- O 26 jan 2015 Daar gaan we dan ( 1 )
- O 20 jan 2015 Er komt een dag ( 2 )
- O 20 jan 2015 Ziek zijn en het je beseffen ( 4 )
- O 19 jan 2015 Belabbert!!! ( 1 )
- O 11 jan 2015 Genieten van de kleine dingen ( 4 )
- O 07 jan 2015 Anti-depressiva ( 4 )
- O 03 jan 2015 Zit ik weer ( 1 )
- O 24 dec 2014 Wat heb je nou aan mij? ( 3 )
- O 17 dec 2014 All over again?
- O 12 dec 2014 Voortrekken bestaat niet in dit huis hoor
- O 10 dec 2014 Tja ( 2 )
- O 06 dec 2014 Heb je dat ook wel eens?
- O 11 nov 2014 Bang voor mezelf
- O 11 nov 2014 Ik ben OP!