wat is er toch mis met me.
eigenlijk moet je altijd openen met lief dagboek maar ik ben daar blijkbaar niet van. ik begin gewoon meteen .
net weer een huilbui onder de douche gehad. me 2de deze maand. het komt gewoon opeens op en dan komen al me emoties tegelijk eruit woede verdriet pijn. ik voel me net een gestoord persoon. soms denk ik echt dat ik in een inrichting beter af ben. *natuurlijk is dit natuurlijk gewoon even woordelijk.* sinds ik dit doe en gewoon hier alles van me af typt helpt het wel. maar me breekpunt was daar gewoon. ik voelde letterlijk en figuurlijk alles sterker dan normaal en ik ben al een emotioneel persoon. iemand die altijd van alles voelt. en als er altijd gezegd is dat als ik huil dat ik een klap voor me bek zou krijgen. leer je het om op te kroppen. nu ik op mezelf woon en niemand in huis is. kan ik het laten gaan wanneer ik wil.
in de buitenwereld lach ik en doe ik mee met de rest maar thuis kwijn ik weg. en heb ik nergens zin in. ik voel me gewoon alsof ik niet meer mezelf ben maar gewoon een leeg omhulsel. ik heb al psygologen gehad die me hielpen naja helpen is een groot woord was net of ik bij iemand koffie ging drinken. hielp niet dus ..
ik voel me ook echt lelijk en dik. terwijl mensen zeggen je bent mooi en je bent stevig gebouwd maar niet super dik. en ondanks dat ik de 17de begin met me eerste training bij de obesitaspoli. weet ik gewoon dat ik er niet achter sta terwijl ik ook wel maatje 38 wil hebben en alles wil dragen wat ik wil. en geen grote tieten hebben en geen grote ass. waar door je geen broek an krijgt. of ze gaan lubberen na een tijdje .
soms denk ik van waarom zouden jongens mij willen. als ze super dunne mooie meiden kunnen krijgen.
daarom heb ik ook geen relatie denk ik omdat ik gewoon niet durf .. ik kan mezelf al niet eens aankijken. laat staan dat een ander dat kan.
ik moet er gewoon achterkomen wat er mis met me is .geestelijk. dit oplossen en een goede toekomst krijgen.
iedereen om me heen gaat samen wonen heeft kinderen een relatie. niemand wil dat met mij hoe ik nu ben.
mensen zullen me nu wel gestoord vinden. maar dit zijn gewoon alle gevoelens van vroeger van nu hoe mensen mij hebben gemaakt ..
wou dat ik nog bij me pa woonde. besef nu pas hoe goed hun voor me waren. en hoe goed ik in me vel zat vergeleken met nu.
22 en nog steeds niet zelfstandig. ALLEEN ZIJN IS KUT.
Lostgirl22, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende