Hai, hele tijd geleden toen ik wat schreef op deze website, maar moet even iets kwijt en misschien dat de mensen een oplossing weet voor dit probleem. (sorry dat het verhaal zo ontzettend lang is)
Hier begint het:
Heb eerst een relatie gehad van 11 maanden, die eindigde in oktober 2004, hierna kwam ik een hele leuke meid tegen via het internet. We hadden elkaar nooit gezien maar we spraken elkaar al 3 jaar lang. Hele leuke gesprekken altijd over vanalles en nix, zij wou meteen in het begin al afspreken, maar ik was nog lang niet over m'n ex heen, not by a long shot.... Vorig jaar december hebben we afgesproken. Vanaf vorig jaar oktober klikte het pas echt heel goed, zij wou dat ik ook vaker online kwam omdat ze helemaal happy werd
echt super lief. We smsde, belde.... en toen kwam 15 december 2007, DE dag. Die dag was het zo ontzettend gezellig, ik dacht meteen in het begin al van: ja dat is er, ik had nooit gedacht dat ik ooit nog zoiets voor iemand kon voelen. Zat meteen al goed. 17 december hebben we het officieel gekregen. We hadden het zo leuk in het begin, ik vond het ook helemaal niet erg om zo vaak bij haar te zijn, maar op een moment kreeg ik een soort van benauwend gevoel. Ze is zo ontzettend lief maar ze belde en smsde echt zo ontzettend vaak, ik weet niet of dat zo'n soort meideding is, maar ik werd dat na een tijdje zat. Ook als ik bijvoorbeeld niet snel geoeg reageerde op een sms, belde ze me 3/4x achter elkaar, en toen stond ik bijvoorbeeld ff onder de douche ofzo.... Later na 2/3 weken zagen we elkaar echt 6 dagen in de week, het is dat ik op een woensdag gitaarles had, maar anders hadden we 7 dagen in de weeek bij elkaar gezeten. In het begin vond ik dat echt leuk, maar ik miste de kleine dingetjes zoals weggaan met vrienden, familie, gewoon een avondje thuis op de bank met een filmpie op. Maar het rare was, zij wilde dit echt totaal niet. Ze had ook heel weinig vrienden waarmee ze iets deed. De 6 dagen in de week waren meestal gevuld met het thusi blijven, spelletjes spelen, tv kijken, dus na 3 maanden kreeg ik iets van: is dit wel echt wat ik wil........?
Ik vond dit zo ontzettend lullig, want ik stoorde me ook steeds meer aan dingen, zij was ook altijd heel erg snel beledigd. Lag ik bijvoorbeeld bij haar te slapen, zij zag dat ik net wakker begon te worden, en toen was het al van waarom sla je geen arm om me heen? Dus ik zei: ik wordt net wakker en ik lig nog lekker zo, dat mag ik toch zeggen of nie?
Zij was meteen beledigd, nou ik heb dat zovaak meegemaakt met andere dingen dat ik er gewoon pis neidig om wordt.. ik negeerde haar dus straal. Na een paar minuten begon ze te huilen en zei dat ze bang was om me kwijt te raken, want ze wist dat ik boos op haar was.......
dus ze vloog in me armen, echt zo lief maar aan de andere kant: waarom doe je dan zo ....... ?
En dat had ik bijvoorbeeld ook in de stad, we liepen langs de van haren schoenenwinkel en ze zei: kom we gaan daarbinnen voor schoenen kijken. (voor mij) Ik zei dus: ik wil best kijken maar ik ga niks kopen want ik heb geen schoenen nodig, waarop zei antwoorde: jawel die heb je wel nodig want ik vind ze niet mooi ..... toen ben ik weggelopen die zaak in, toen was ze natuurlijk weer beledigd.
Ik ging dus naar haar toe om alles uit te praten, maar zij wilde 100% zekerheid, ze wilde niet dat ik het na 1 of 2 maanden weer zou uitmaken, dat kon ik haar gewoon niet beloven.... ik kan niet met zekerheid zeggen of die twijfels weer terug komen, toch?
(en het lullige is dat ze nu niet die 100% zekerheid wil, ze wil het proberen, aan alles werken)
Maar aan dit soort dingen twijfel ik dus, ik hou zo ontzettend veel van haar, maar ik weet niet of ik met haar persoonlijkheid kan leven .... En zij wil me zo graag terug, ze heeft me geloof ik al weer 80x gesmst en gebeld, maar ik weet het gewoon echt niet meer. Ze was ook nadat het uit was langs gekomen om het af te sluiten voor haar, maar het werd voor ons beide heeeeel erg zwaar. Iedere keer zie ik dat gezichtje van haar voor me en denk ik bij mezelf: waarom kan ik haar laten gaan???, terwijl het wel voelde als een opluchting in het begin, maar nu mis ik haar weer enorm!!!
Wat moet ik nu doen ........ ???