wat moet ik doen ....
Hai, hele tijd geleden toen ik wat schreef op deze website, maar moet even iets kwijt en misschien dat de mensen een oplossing weet voor dit probleem. (sorry dat het verhaal zo ontzettend lang is)
Hier begint het:
Heb eerst een relatie gehad van 11 maanden, die eindigde in oktober 2004, hierna kwam ik een hele leuke meid tegen via het internet. We hadden elkaar nooit gezien maar we spraken elkaar al 3 jaar lang. Hele leuke gesprekken altijd over vanalles en nix, zij wou meteen in het begin al afspreken, maar ik was nog lang niet over m'n ex heen, not by a long shot.... Vorig jaar december hebben we afgesproken. Vanaf vorig jaar oktober klikte het pas echt heel goed, zij wou dat ik ook vaker online kwam omdat ze helemaal happy werd
echt super lief. We smsde, belde.... en toen kwam 15 december 2007, DE dag. Die dag was het zo ontzettend gezellig, ik dacht meteen in het begin al van: ja dat is er, ik had nooit gedacht dat ik ooit nog zoiets voor iemand kon voelen. Zat meteen al goed. 17 december hebben we het officieel gekregen. We hadden het zo leuk in het begin, ik vond het ook helemaal niet erg om zo vaak bij haar te zijn, maar op een moment kreeg ik een soort van benauwend gevoel. Ze is zo ontzettend lief maar ze belde en smsde echt zo ontzettend vaak, ik weet niet of dat zo'n soort meideding is, maar ik werd dat na een tijdje zat. Ook als ik bijvoorbeeld niet snel geoeg reageerde op een sms, belde ze me 3/4x achter elkaar, en toen stond ik bijvoorbeeld ff onder de douche ofzo.... Later na 2/3 weken zagen we elkaar echt 6 dagen in de week, het is dat ik op een woensdag gitaarles had, maar anders hadden we 7 dagen in de weeek bij elkaar gezeten. In het begin vond ik dat echt leuk, maar ik miste de kleine dingetjes zoals weggaan met vrienden, familie, gewoon een avondje thuis op de bank met een filmpie op. Maar het rare was, zij wilde dit echt totaal niet. Ze had ook heel weinig vrienden waarmee ze iets deed. De 6 dagen in de week waren meestal gevuld met het thusi blijven, spelletjes spelen, tv kijken, dus na 3 maanden kreeg ik iets van: is dit wel echt wat ik wil........?
Ik vond dit zo ontzettend lullig, want ik stoorde me ook steeds meer aan dingen, zij was ook altijd heel erg snel beledigd. Lag ik bijvoorbeeld bij haar te slapen, zij zag dat ik net wakker begon te worden, en toen was het al van waarom sla je geen arm om me heen? Dus ik zei: ik wordt net wakker en ik lig nog lekker zo, dat mag ik toch zeggen of nie?
Zij was meteen beledigd, nou ik heb dat zovaak meegemaakt met andere dingen dat ik er gewoon pis neidig om wordt.. ik negeerde haar dus straal. Na een paar minuten begon ze te huilen en zei dat ze bang was om me kwijt te raken, want ze wist dat ik boos op haar was....... dus ze vloog in me armen, echt zo lief maar aan de andere kant: waarom doe je dan zo ....... ?
En dat had ik bijvoorbeeld ook in de stad, we liepen langs de van haren schoenenwinkel en ze zei: kom we gaan daarbinnen voor schoenen kijken. (voor mij) Ik zei dus: ik wil best kijken maar ik ga niks kopen want ik heb geen schoenen nodig, waarop zei antwoorde: jawel die heb je wel nodig want ik vind ze niet mooi ..... toen ben ik weggelopen die zaak in, toen was ze natuurlijk weer beledigd.
Ik ging dus naar haar toe om alles uit te praten, maar zij wilde 100% zekerheid, ze wilde niet dat ik het na 1 of 2 maanden weer zou uitmaken, dat kon ik haar gewoon niet beloven.... ik kan niet met zekerheid zeggen of die twijfels weer terug komen, toch? (en het lullige is dat ze nu niet die 100% zekerheid wil, ze wil het proberen, aan alles werken)
Maar aan dit soort dingen twijfel ik dus, ik hou zo ontzettend veel van haar, maar ik weet niet of ik met haar persoonlijkheid kan leven .... En zij wil me zo graag terug, ze heeft me geloof ik al weer 80x gesmst en gebeld, maar ik weet het gewoon echt niet meer. Ze was ook nadat het uit was langs gekomen om het af te sluiten voor haar, maar het werd voor ons beide heeeeel erg zwaar. Iedere keer zie ik dat gezichtje van haar voor me en denk ik bij mezelf: waarom kan ik haar laten gaan???, terwijl het wel voelde als een opluchting in het begin, maar nu mis ik haar weer enorm!!!
Wat moet ik nu doen ........ ???
Hier begint het:
Heb eerst een relatie gehad van 11 maanden, die eindigde in oktober 2004, hierna kwam ik een hele leuke meid tegen via het internet. We hadden elkaar nooit gezien maar we spraken elkaar al 3 jaar lang. Hele leuke gesprekken altijd over vanalles en nix, zij wou meteen in het begin al afspreken, maar ik was nog lang niet over m'n ex heen, not by a long shot.... Vorig jaar december hebben we afgesproken. Vanaf vorig jaar oktober klikte het pas echt heel goed, zij wou dat ik ook vaker online kwam omdat ze helemaal happy werd
echt super lief. We smsde, belde.... en toen kwam 15 december 2007, DE dag. Die dag was het zo ontzettend gezellig, ik dacht meteen in het begin al van: ja dat is er, ik had nooit gedacht dat ik ooit nog zoiets voor iemand kon voelen. Zat meteen al goed. 17 december hebben we het officieel gekregen. We hadden het zo leuk in het begin, ik vond het ook helemaal niet erg om zo vaak bij haar te zijn, maar op een moment kreeg ik een soort van benauwend gevoel. Ze is zo ontzettend lief maar ze belde en smsde echt zo ontzettend vaak, ik weet niet of dat zo'n soort meideding is, maar ik werd dat na een tijdje zat. Ook als ik bijvoorbeeld niet snel geoeg reageerde op een sms, belde ze me 3/4x achter elkaar, en toen stond ik bijvoorbeeld ff onder de douche ofzo.... Later na 2/3 weken zagen we elkaar echt 6 dagen in de week, het is dat ik op een woensdag gitaarles had, maar anders hadden we 7 dagen in de weeek bij elkaar gezeten. In het begin vond ik dat echt leuk, maar ik miste de kleine dingetjes zoals weggaan met vrienden, familie, gewoon een avondje thuis op de bank met een filmpie op. Maar het rare was, zij wilde dit echt totaal niet. Ze had ook heel weinig vrienden waarmee ze iets deed. De 6 dagen in de week waren meestal gevuld met het thusi blijven, spelletjes spelen, tv kijken, dus na 3 maanden kreeg ik iets van: is dit wel echt wat ik wil........?Ik vond dit zo ontzettend lullig, want ik stoorde me ook steeds meer aan dingen, zij was ook altijd heel erg snel beledigd. Lag ik bijvoorbeeld bij haar te slapen, zij zag dat ik net wakker begon te worden, en toen was het al van waarom sla je geen arm om me heen? Dus ik zei: ik wordt net wakker en ik lig nog lekker zo, dat mag ik toch zeggen of nie?
Zij was meteen beledigd, nou ik heb dat zovaak meegemaakt met andere dingen dat ik er gewoon pis neidig om wordt.. ik negeerde haar dus straal. Na een paar minuten begon ze te huilen en zei dat ze bang was om me kwijt te raken, want ze wist dat ik boos op haar was....... dus ze vloog in me armen, echt zo lief maar aan de andere kant: waarom doe je dan zo ....... ? En dat had ik bijvoorbeeld ook in de stad, we liepen langs de van haren schoenenwinkel en ze zei: kom we gaan daarbinnen voor schoenen kijken. (voor mij) Ik zei dus: ik wil best kijken maar ik ga niks kopen want ik heb geen schoenen nodig, waarop zei antwoorde: jawel die heb je wel nodig want ik vind ze niet mooi ..... toen ben ik weggelopen die zaak in, toen was ze natuurlijk weer beledigd.
Ik ging dus naar haar toe om alles uit te praten, maar zij wilde 100% zekerheid, ze wilde niet dat ik het na 1 of 2 maanden weer zou uitmaken, dat kon ik haar gewoon niet beloven.... ik kan niet met zekerheid zeggen of die twijfels weer terug komen, toch?
(en het lullige is dat ze nu niet die 100% zekerheid wil, ze wil het proberen, aan alles werken)Maar aan dit soort dingen twijfel ik dus, ik hou zo ontzettend veel van haar, maar ik weet niet of ik met haar persoonlijkheid kan leven .... En zij wil me zo graag terug, ze heeft me geloof ik al weer 80x gesmst en gebeld, maar ik weet het gewoon echt niet meer. Ze was ook nadat het uit was langs gekomen om het af te sluiten voor haar, maar het werd voor ons beide heeeeel erg zwaar. Iedere keer zie ik dat gezichtje van haar voor me en denk ik bij mezelf: waarom kan ik haar laten gaan???, terwijl het wel voelde als een opluchting in het begin, maar nu mis ik haar weer enorm!!!
Wat moet ik nu doen ........ ???
13 mei 2008 - bewerkt op 13 mei 2008
- meld ongepast verhaal
-
Librana
woensdag 14 mei 2008 00:31
Jeetje.. wat een verhaal. Ik snap echt heel goed dat het voor jou belangijk is om dingen voor jezelf te kunnen doen enzo. Gewoon even alleen zijn soms, of met vrienden. Dat is ook heel gezond!! Dat moet je niet opgeven voor iemand. Ik zou dat aan haar uitleggen voordat je weer naar haar terug gaat eventueel. Het feit dat ze je zovaak belt/smst zegt volgens mij gewoon dat ze onzeker is.. maar dat dacht je misschien al. Volg je hart.. je houdt van haar maar je moet ook jezelf niet voorbij lopen..
Maarja, weet niet of je hier wat aan hebt.
Hopelijk kom je er snel achter hoe jij er zelf over denkt, want daar gaat het om. Succes!! -
Lovelylady
vrijdag 16 mei 2008 11:45
met mn voorganger eens en daarbij, als jij haar niet kunt vergeten, is er toch iets....maar vraag jezelf af..welk motief dat missen heeft....mis je de relatie/aandacht enz. of mis je HAAR.....zodra je dat antwoord hebt zou ik ernaar handelen, daarbij heb ik in mijn leven geleerd mannen hun gang te laten gaan in een relatie, daar word je relatie allen maar sterker van, ik wil wel een puntje in haar voordeel zeggen....ik ben 43 en heb dit ook moeten leren, een man zijn gang laten gaan,dus mocht ze de moeite waard zijn en je mist haar---->om haar, dan moet je haar wel een kans geven dit te leren.....suc6
-
- Franny -
vrijdag 16 mei 2008 14:54
Ik heb de reacties van de andere 2 nog niet gelezen, maar tja, wat ik zou doen. Als je gewoon een serieuze relatie hebt is het welleens normaal dat je een stapje terug neemt, niet om afstand te nemen van elkaar, maar juist om het net wat beter te doen als je dan weer bij elkaar bent.
Ik heb van mijn 19e tot mijn 21e een vaste vriend gehad, en ik vond het super dat hij op een gegeven moment elke nacht bij me sliep, maar het werd gegarandeerd irritatie als we dag na dag op elkaars lip zouden zitten.
Eigenlijk heeft het ook geen zin om advies over zoiets te vragen want iedereen wil wat anders in een relatie en niemand voelt wat jij voelt.
Als je wat wil veranderen, doe het dan gewoon of geef het aan.
Doe gewoon wat jij denkt dat goed voelt, misschien zag je eerst wat dingen door je vingers omdat je verliefd was en gaat dat nu over in houden van en word alles meer helder en zie je meer irritatie.
Ik heb dat (ook) gehad en ik kan altijd wel goed aangeven in een relatie dat ik het niet "eens" ben met iets of dat ik een stapje terug wil doen.
Lekker makkelijk allemaal, om dat als buitenstaander te zeggen..
Maar hoop dat je er wat aan hebt
En niet vergeten he, vrouwenlogica is raar. Vrouwen zeggen nooit wat ze willen, maar als ze het niet krijgen worden ze boos.
Succes !
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 25 nov 2008 Hurt - Christina Aguilera ( 1 )
- O 25 nov 2008 miss ya
- O 09 sep 2008 P.S. I Love You ( 2 )
- O 25 jul 2008 Ashes in the Sea
- O 18 jun 2008 In America ( 1 )
- O 04 jun 2008 Eerste echte relatie..... ( 3 )
- O 02 jun 2008 Bruce Almighty ( 4 )
- O 26 mei 2008 Guusje / Shot of a gun
- O 23 mei 2008 Shot of a gun ( 3 )
- O 22 mei 2008 Reign over me ( 1 )
- O 22 mei 2008 Elvis lyric ( 2 )
- O 16 mei 2008 miss you... ( 3 )
- O 13 mei 2008 wat moet ik doen .... ( 3 )
- O 20 dec 2006 dinand en baby
- O 05 feb 2005 Lethal Quotes