Wat moet ik nou.. Help..
Lees het alsjeblieft want ik wil heel graag hulp! Laat ik eerst zeggen dat ik dit verhaal met heel veel moeite schrijf maar ik er alweer een paar weken last van heb en het meer terugkomt. Dus hen ik straight to the point.
Toen ik 10 was stonden we op een camping met de caravan terwijl mijn vader en oom de huiskamer aan het veranderen waren.
We konden nie slapen op een dag bij de camping maar ik wou heel graag, dus ging mijn oom mee.
Het werd langzaam avond en mijn oom ging wat biertjes drinken terwijl ik een Sudoku deed.
Hij kwam terug en kwam ook slapen dacht ik. Ik wou net gaan slapen toen hij vroeg of ik al sliep, ik gaf geen antwoord.
Hij raakte me aan van onderen en mijn hand werd ergens op gelegd, ik weet nog steeds niet waarop maar heb een vermoeden. Ik was doodsbang en zei niks.
De volgende ochtend waste ik mijn handen en wou zo snel mogelijk naar huis.
Maar toen het jaar daarna was ik heel depressief geworden en deed alsof ik ziek was zodat ik niet naar school hoefde.
Mijn tante waar ik heel gehecht aan was nam me mee voor een week. Bij mijn oom. In een andere provincie. En moest ook mee een paar dagen op vakantie.
Toen we aankwamen was het al wat donkerder en zat mijn oom buiten. Ik moest van hem en mijn tante gezellig op zijn schoot zitten. Mijn tante wist van niks toen ze even wat drinken ging halen en weer terug kwam.
Want in die tijd had hij me van boven aangeraakt.
Mijn oom en tante zijn nu gescheiden maar omdat we altijd zo gehecht met hun waren hebben we hierna nog vele malen iets met zijn alle gedaan. Ik voel me er nog steeds heel rot door en heb steeds die flashbacks. Ik weet dat dit niet zo ernstig is al een verkrachting maar ik ben wel getraumatiseerd zeg maar. Ik ben heel snel oncomfortabel de laatste tijd bij mensen vooral mannen. ZELFS BIJ MIJN VADER! En ik hou zielsveel van hem! Ik weet dat ik hierdoor heel onzeker en verlegen en "onzichtbaar" ben geworden, en niemand weet dat ik dit heb meegemaakt. Je hebt geen idee hoe ik me voel, terwijl ik hier dit huilend en misselijk zit op te schrijven.
Niemand weet van dit allemaal, maar hier is het probleem:
We gaan in de vakantie naar de zelfde camping met dezelfde caravan. Gister ben ik hierachter gekomen en heb de binnenkant gezien. Ik ben bang en verdrietig.
Toen ik 10 was stonden we op een camping met de caravan terwijl mijn vader en oom de huiskamer aan het veranderen waren.
We konden nie slapen op een dag bij de camping maar ik wou heel graag, dus ging mijn oom mee.
Het werd langzaam avond en mijn oom ging wat biertjes drinken terwijl ik een Sudoku deed.
Hij kwam terug en kwam ook slapen dacht ik. Ik wou net gaan slapen toen hij vroeg of ik al sliep, ik gaf geen antwoord.
Hij raakte me aan van onderen en mijn hand werd ergens op gelegd, ik weet nog steeds niet waarop maar heb een vermoeden. Ik was doodsbang en zei niks.
De volgende ochtend waste ik mijn handen en wou zo snel mogelijk naar huis.
Maar toen het jaar daarna was ik heel depressief geworden en deed alsof ik ziek was zodat ik niet naar school hoefde.
Mijn tante waar ik heel gehecht aan was nam me mee voor een week. Bij mijn oom. In een andere provincie. En moest ook mee een paar dagen op vakantie.
Toen we aankwamen was het al wat donkerder en zat mijn oom buiten. Ik moest van hem en mijn tante gezellig op zijn schoot zitten. Mijn tante wist van niks toen ze even wat drinken ging halen en weer terug kwam.
Want in die tijd had hij me van boven aangeraakt.
Mijn oom en tante zijn nu gescheiden maar omdat we altijd zo gehecht met hun waren hebben we hierna nog vele malen iets met zijn alle gedaan. Ik voel me er nog steeds heel rot door en heb steeds die flashbacks. Ik weet dat dit niet zo ernstig is al een verkrachting maar ik ben wel getraumatiseerd zeg maar. Ik ben heel snel oncomfortabel de laatste tijd bij mensen vooral mannen. ZELFS BIJ MIJN VADER! En ik hou zielsveel van hem! Ik weet dat ik hierdoor heel onzeker en verlegen en "onzichtbaar" ben geworden, en niemand weet dat ik dit heb meegemaakt. Je hebt geen idee hoe ik me voel, terwijl ik hier dit huilend en misselijk zit op te schrijven.
Niemand weet van dit allemaal, maar hier is het probleem:
We gaan in de vakantie naar de zelfde camping met dezelfde caravan. Gister ben ik hierachter gekomen en heb de binnenkant gezien. Ik ben bang en verdrietig.
29 jul 2012 - bewerkt op 29 jul 2012
- meld ongepast verhaal
-
Aereola
zondag 29 juli 2012 23:01
Praat erover met je ouders.
Ga je waarschijnlijk niet doen, heb ik ook niet gedaan (tot iemand die ik wél in vertrouwen had genomen me dwong) maar achteraf gezien heb ik er spijt van dat ik niet uit mezelf naar mijn ouders ben gestapt.
Heel. veel. spijt.
Want je ouders zullen alles doen om jou te beschermen, en wie kent je beter dan je ouders? dus nogmaals, denk er in ieder geval over na, praat met je ouders; youre worth it! -
xLost
zondag 29 juli 2012 23:14
Ik weet het, mijn vader en moeder en ik zijn heel hecht. Maar ik denk niet dat ze er niet zomaar over heen zullen kunnen komen, dat ze me anders zullen zien. Ondanks dat ik weet dat ze dit niet zullen laten rusten totdat ze mijn oom hebben gesproken.
Maar we zitten al in een hele moeilijke tijd met het AMK en alle overledenen en de depressies.
Ik zat er over na te denken om het mijn therapeut te vertellen maar ik ben zo bang. -
Quinoa
maandag 30 juli 2012 07:51
Je therapeut is vertellen is een goed idee: dat is veilig en je hebt er geen gevolgen van. Hij zal je ook begeleiden in hoe het verder moet.
Ik wil toch ook even kwijt dat schuld en schaamte vaak voorkomt bij slachtoffers en het hen weerhoudt om hun mond open te trekken..
Jij hebt nergens schuld aan, ook niet als de wereld op zijn kop staat als het uitkomt. Het is niet jouw schuld dat je oom zijn poten niet kon thuis houden. Hij zet ieders wereld op zijn kop, niet jij, zelfs al ben jij degene die het vertelt. Je zou in de eerste plaats al niets moeten te vertellen hebben...
Je hoeft je ook nergens voor te schamen, je ouders gaan je heus niet als 'vies' of zo bezien, maar als 'gekwetst', net alsof je zou gevallen zijn en je hebt een grote schaafwond op je knie.. alleen zit die wond nu in je hart..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 aug 2012 Ik wil niet meer ( 3 )
- O 22 aug 2012 Nog 1 week geheim ( 1 )
- O 19 aug 2012 2e stap: vertellen. ( 2 )
- O 06 aug 2012 Definitie; aanranding. ( 2 )
- O 29 jul 2012 Wat moet ik nou.. Help.. ( 3 )
- O 14 jul 2012 Black-outs. ( 1 )
- O 11 jul 2012 Ik ben bang ( 2 )
- O 03 jul 2012 Waarom zou het nu wel lukken? ( 1 )
- O 23 jun 2012 Hoofdpijn ( 3 )
- O 21 jun 2012 Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! ( 3 )
- O 18 jun 2012 Zenuwachtig. ( 1 )
- O 10 jun 2012 Nogmaals. (3e keer.) ( 2 )
- O 08 jun 2012 Hard gewerkt, doodop.
- O 05 jun 2012 Onzeker. ( 1 )
- O 04 jun 2012 Écht lachen