wat moet je zonder een moeder?

wat toch een kutleven.
eindelijk ging het weer goed z'n gangetje, begin sinterklaas en kerst weer
te accepteren na die scheiding van me ouders van vorig jaar.
Dit doet zo zeer, me moeder heeft een italiaanse vriend.
Eerst had ze een nederlandse vriend, waar ze helemaal gek van was, maar nee.
Wat dus het punt is, ik kan NIET zonder mijn moeder. Wat ze dus wilt, mijn moeder wilt verhuizen naar italie. Ik snap 't niet, hoe kan ze me hier achterlaten na alles dat we hebben meegemaakt, die misbruik, scheiding, mijn problemen. Zo'n hechte band heb ik met me moeder, het doet me gewoon zo zeer. Elke keer als ze begint te praten over dat ze wilt verhuizen begin ik histirisch te huilen.. Kan ik er wat aan doen dat dat zo gevoelig aan ligt? Het doet zo gewoon zo veel pijn en ik wil en kan het niet accepteren.
Ik zie het alsof ze verdwijnt uit me leven, dat ik haar geen knuffel meer kan geven al heb ik het is moeilijk, zegt me moeder, ja we hebben msn toch, en webcam, telefoon je kan me altyd bereiken. Nee dat wil ik niet, ik wil dat ze hier blijft, dat ik hier naast dr op de bank zou kunnen zitten, dat ik haar een knuffel kan geven.. Zegt ze, kan je lekker elke vakantie op vakantie naar Italië, het is er erg mooi. NEE MAM. dat wil ik gvd niet! ik wil niet daar heen, ik wil je hier, ik wil geen 1 huis meer, ik wil jou hier hebben.
Ik wil dat me moeder gelukkig word, en dat ze bij mij blijft, maar dat gaat gewoon niet! Maar reken er maar op dat ze gaat, het is 99% zeker.
Eerst wil ze mijn examen afwachten, met me naar barcelona ofzoiets en dan gaat ze. Nou weetje, ik ben er klaar mee. Het doet zoveel pijn, ik wil het gewoon niet meer!
Of ik nog niet genoeg heb meegemaakt. En dan kom ik bij me vriendinnen, die wel een moeder hebben, ouders nog bij elkaar, gezellig kerst enzo. Niet dat het bij mij niet gezellig is maar, het doet zeer.
Mijn broertje doet er heel nuchter over, maar, ik weet niet. Ik wil het gewoon niet. Nu denkt die man weer dat hij mijn moeder van me afpakt, maar dat is ook zo weer niet het geval, ik wil gewoon dat ze hier bij mij blijft. Ik zeg zo, geef nou is verdomme 1 goede reden waarom je daar heen wilt.

1. Jij wilt daar heen?
2. hij wilt niet hier heen?
3. omdat het een 'echte' italiaan is?
ja ja. nou eigelijk wel kell.

Ik voel me flink kut, kan niet slapen, ben nu beetje ziek aan 't worden, alles word me wéér gewoon te veel. Houdt dit gekloot nou nooit is op??
Ik wil ook gewoon een normaal leven, en mee gaan naar italie is ook geen optie want ik heb hier me leven, hier me opleiding, ja italiaans leren lijkt me wel leuk. Maar, wat moet ik daar? Ik weet het niet.
Ik merk ook dat een paar vriendinnen het ook niet kunnen begrijpen, ik krijg het gevoel bij hun dat het allemaal maar aanstel gedoe is enzo. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen maar ik heb het hier gewoon heel moeilijk mee...

En je begint pas te begrijpen hoe belangrijk je moeder is voor je, als ze drijgt weg te gaan.
En als ze gaat ....